Het nieuwe werkwoord OKKEN

Voor wie het nog niet weet: er is een nieuw werkwoord. Deze is ontstaan door de invulling en prikkelbaarheid van pubers.

Mijn stiefdochter kwam onlangs thuis met het verhaal, dat er ruzie was in de klas tussen 2 meisjes. Het ging zelfs zover, dat het bijna uitmondde in vechten en haren trekken. Gelukkig kwam de leerkracht tijdig tussenbeide. Daarna volgde een klassengesprek, over wat er nu precies gebeurd was, want er moest toch wel iets ergs zijn gebeurd, als je bijna gaat vechten.

Wat was de oorzaak?
In de groeps-app van de klas werd wat heen en weer geappt over een paar tussenuren, waar de ene wel vanaf wist en de ander niet. Op een gegeven moment had één van de meisjes op een ander meisje gereageerd met: OK. Toen ze elkaar daarna troffen was het andere meisje kwaad. “waarom OK jij mij?! Het meisje wat had ge-okt, was zich van geen kwaad bewust, maar werd op een gegeven moment ook boos, omdat ze verbaal en bijna fysiek aangevallen werd.

Nu kom ik uit een andere generatie en heb mijn stiefdochters ook al eens uitgelegd dat OK, gewoon Oké of Okay betekent. Thuis is dit namelijk ook een kwestie.
Maar mijn man en ik krijgen het er lastig uit, dat het als iets negatiefs wordt ingevuld (iets wat het okkende meisje waarschijnlijk wél had begrepen). OK is namelijk kort, je hoort de intonatie niet, dus wordt het gezien als een boze reactie.
Pubers spreken het ook niet uit als Oké, maar echt als OK, zoals je het schrijft. Dat maakt het ook vermakelijk, als ze een vraag stellen via whatsapp en wij reageren met OK (iets wat we dan bewust doen). Laatst meldde 1 van de dochters dat ze met vrienden ging eten en dus niet thuis kwam (wat steevast begeleid wordt met minstens 6 hartjes/kusjes emoji’s). Mijn man reageerde met: OK.
Zij: ,,Bben je boos?” Hij: “Nee hoor”. Zij: “Hoezo zijn het allemaal hoofdletters dan?” Hij: “We doen voortaan wel een duimpje.”
Zij: “Ja, dat is fijner” Hij: “OK”.
Heerlijk… haha.

Ik denk dat ze er in de lerarenkamer ook smakelijk om hebben gelachen, want het gaat natuurlijk nergens over. Maar toch komen we er bijna niet onderuit, om het als nieuw werkwoord toe te voegen. Dus daar komt het:
Onvoltooid tegenwoordige tijd
Ik ok
Jij okt
Hij okt
Wij okken
Zij okken

En zo kun je verder in voltooid tegenwoordige tijd, onvoltooid verleden tijd en voltooid verleden tijd.
Begrijpen we dit allemaal? OK! 😉