Geen toon in text.

Dobberend op onze eigen moeras, zo hebben wij het voor elkaar gekregen om één van de rijkste landen van de wereld te zijn, welvarendheid voor onze welfaarts staat op de fundering van vrije kapitalisme. Gericht om in te haken op onze sterkste competenties, strevend naar verrijking van onze geest en dat van anderen. Tussendoor de paupers proberen te helpen in hun eigen genetische dispositie, voor de één om zichzelf beter te laten voelen en voor de ander om ze uit de weg te krijgen.

Gezond verstand laat, in tijden van absolute noodzaak, overleving van zelf heersen over het helpen overleven van een ander. Met de uitzondering van moeders met kinderen, daarbij de uitzondering dat vrouwen uiteindelijk makkelijker door kunnen gaan bij het verlies van een kind. Woorden die bouwen op een vorm van deugdelijk streven, zonder de fundering van de realiteit van ons als dieren, vertroebelt elk nobele intentie. Denk ook eens aan een ander, woorden die ons eigen egoïstische geest moet pronken om verder te denken dan onszelf, maar in de echo horren wij nog altijd, verandering begint bij jezelf. Leiders spreken groepen toe, niet alleen met woorden, passie en actie is wat de kudde doet bewegen. Leiders als individuen, binnen in hun eigen egoïstische ambitieuze streven, vormen een extensie binnen in de toon in de kudde. Wanneer de toon is gebouwd vanuit tijden wanneer het goed was, is er hoorbaar meer idealisme en verlangen naar deugdelijkheid in de volkstoon, als de mooie tijden over zijn vallen deze hoorbare kreten weg als de gebakken lucht dat het dan waren. In de verandering, de overgangsfase, laat een deel zich overvallen door wat er komen zal omdat deze verblind waren door de voorgehangen illusies. Geesten die terugdrijven in vormen van nostalgie, raken opgeslokt door onbekende emoties omdat zij als kind nooit hebben leren omgaan met de beestaardige realiteiten van de mensheid. Wegkwijnend in idealisme dat een bubbel van zelfontkenning vormt, drijvend op het idee dat alleen zijzelf gevoelsmensen zijn omdat ze zelf met zoveel dingen tegelijk bezig zijn, vergeten dat de rationele geest bestaat die gevormd had moeten worden tijdens hun eigen opvoeding, maar dat nooit gedaan heeft.

Ons Nederland, allen met elkaar, individuele vormen wij allen een groep. Geen leider hoeft ons te vertellen dat wij, eten op tafel willen, veilig willen voelen in onze leefomgeving en dat wij onszelf willen plezieren met sociale contacten.