Een ode aan Jannes

Hoogstwaarschijnlijk ben je wel bekend met een persoon die voldoet aan de volgende omschrijving: hij doet veel goed voor de ander, volgt het handboek der ethiek op de regel nauwkeurig, is de drijvende kracht achter projecten die er daadwerkelijk toe doen én is betekenisvol voor de maatschappij, maar deze persoon krijgt niet de waardering die hij eigenlijk verdient. Jannes is zo’n persoon. Hij is als het ware de N’Golo Kanté van het voetbal, de Vincent van Gogh van weleer of de Bas Eickhout van de politiek.

Jannes; volkszanger by day, wannabe-influencer by night. De songteksten van Jannes zijn radicaal en messcherp. Ze snijden als het ware dwars door je ziel heen. Teksten die uit het hart gegrepen zijn; Jannes bezingt ze om de haverklap. Oneliner na oneliner schudt hij op subtiele wijze uit zijn mouw. Neem bijvoorbeeld een klein gedeelte uit het nummer ‘Ga dan’. In deze hit zingt hij: “Ga dan, ik vraag het je, ga dan. Als je beter kunt krijgen, dan moet je daar blijven, maar ga dan.” Dat in dit kleine hoopje tekst feitelijk geen vraag gesteld wordt, neem ik op de koop toe. Ook dat symboliseert Jannes. Zoals kleren de man maken, zijn deze kleine tegenstellingen in zijn hits allesbepalend voor de literaire hoogstandjes die hij op melodische wijze aan het volk brengt.

In een tijdperk waarin de Nederlandse hiphop-ellende de hitlijsten grossiert, pleit ik voor meer waardering voor Jannes. Als pionier binnen de muziekindustrie en grondlegger van de volkszang beweegt hij zich bijna geruisloos binnen diezelfde sector als een getraind balletdanser tijdens de jaarlijkse staatsopera. Tegelijkertijd blijft Jannes gewoon lekker zichzelf door z’n flinke haarbos op nonchalante wijze op zijn hoofd te laten rusten. Wat een koning is het ook.

Jannes; een man met onbegrensde capaciteiten. Niets is te gek voor deze koning der piraten. Maar wat als Jannes ons land feitelijk voor één dag zou besturen? Ik vul maar in dat hij het allemaal niet té serieus zou nemen. Op ogenschijnlijk rustige wijze baant hij zich een weg tussen alle complexe structuren binnen ons dichtbegroeide ambtenarenapparaat. Wanneer er weer een felle discussie over de stikstofproblematieken losbarst, pakt hij de microfoon en doet zijn fijnbesnaarde stem voor even alle wereldproblemen vergeten. Dit alles op een manier zoals alleen Jannes de gemoederen kan sussen. Alleen bij die gedachte krijg ik het al warm van binnen. Het ga je goed, Jannes.