Een cardioloog viert geen Kerst

Laten we even doen alsof we in een vergaderzaal zitten. Een vergaderzaal met daarin een verrijdbaar whiteboard, en in het midden een grote tafel, met daarop grijze koffiekannen en een ovale schaal vol belegde pistoletjes – om het compleet te maken.

Afijn.

U bent het publiek, ik sta met een whiteboardmarker in de aanslag naast – je verwacht het niet – het whiteboard, waarop in het midden het woord "Kerst" staat. Met een cirkel eromheen. Ik vraag u waar u aan moet denken bij het woord "Kerst". Roepen mag. Ik zal af en toe instemmend knikken en bevestigend hummen, zodat u niet denkt dat u iets doms heeft gezegd. Binnen mum van tijd staan de woorden "eten", "familie" en "drank" op het bord. Ik verbind de woorden met de cirkel in het midden. Net wanneer ik de stift wil neerleggen krijg ik te horen dat "familie" eigenlijk "stress" moet zijn. Er klinkt ongemakkelijk gelach, maar niemand protesteert. Ik pas het aan en druk de dop op de marker.

Het is even stil.

“Dus…”, begin ik. “Jullie vinden Kerst een samenspel van eten, drank en stress?”
Wederom gelach.
“Daar kunnen we wel wat mee.”
Ik rol het whiteboard aan de kant en trek een projectiescherm naar beneden. Vervolgens klim ik op de vergadertafel om de beamer aan te zetten. Het licht in de zaal gaat uit.
Op het scherm is een staafdiagram te zien.
“Dit zijn de belangrijkste risicofactoren voor hart- en vaatziekten”, licht ik toe, en wijs de drie langste staven aan. Deze blijken één-op-één te linken aan de termen op het whiteboard. Het verrassingseffect doet zijn werk. Dit keer lacht er niemand.

Om het geheel kracht bij te zetten heb ik een spreker geregeld. Het is een cardioloog die al dertig jaar werkzaam is in het UMC, en meer dan honderd openhartoperaties op zijn naam heeft staan. Ik stel hem voor en geef hem het woord.
“Met Kerst doet men eigenlijk precies het verkeerde”, begint de cardioloog.
“Teveel eten, teveel drinken, veel zitten en een flinke dosis stress – een gevaarlijke cocktail.”
Intussen leg ik wat folders klaar bij de uitgang. Folders met op de omslag een grote kerstboom, volgehangen met hartjes in plaats van kerstballen.

De cardioloog rond zijn verhaal af. Er wordt geauppladiseerd.
“Zo…”, zeg ik, terwijl ik het licht weer aan doe. “Naast mij staat iemand die in ieder geval geen Kerst viert dit jaar.”
“Inderdaad, dit is niet iets om te vieren. Zijn er nog vragen?”