Door-één-deur-dag

De laatste jaren is het elk jaar hetzelfde liedje. Dan breekt de eeuwige discussie aan die alleen maar feller en feller lijkt te worden. Jullie weten natuurlijk wel waar ik het over heb. De Paashaas.

Elk jaar weer die fanatieke protesten tegen wél gekleurde eieren of niet gekleurde eieren. Als ze niet gekleurd zijn dan vindt de blanke bevolking het witte ei zeer aanstootgevend en de donkere bevolking heeft dit juist weer met het bruine ei.

‘Ja,’ roept dan de witte ei aanhanger, ‘dat komt omdat ze uit de kont van een kip komen. Dat is normaal!’

Gek genoeg heeft zo’n uitspraak niet het gewenste geruststellende resultaat bij de bruine ei aanhangers.

Een andere groep wil juist alleen maar gekleurde eieren. Want dat is traditie en dat doen we al zo sinds… eh… Jezus opstond! Ah, dacht ik, daar komt dus de uitdrukking op eieren lopen vandaan.

De hommeles ontging natuurlijk ook niet een groep vegetariërs, die pleitten voor een complete afschaffing van alle eieren. Je zou denken dat wordt totale escalatie. Echter werd het voorstel van invoering van het chocolade ei unaniem aangenomen. Zolang het maar puur, melk én witte chocolade was.

Deze gekkigheid is helaas aardig goed toe te passen op onze hedendaagse manier van denken en vooral de vrijheid ervan. Waar we kennelijk minder goed mee om kunnen gaan. Maar luisteren we ook naar de ander? Dat antwoord weet u zelf wel.

Waar de ene groep fanatiek iets bevestigd wil zien, kan de ander het verleden niet loslaten. Beide groepen weigeren water bij de wijn te doen. Het is zwart of wit. Hoewel dit in het huidige momentum een gewaagde conclusie is. Het maakt mij totaal niet uit welke kleur de eieren van de Paashaas heeft. Toch probeer ik ook te luisteren naar de angsten of bevindingen van de wat fanatieke groeperingen.

De groeperingen die bijvoorbeeld witte eieren gooien naar een donkere voetballer met de bijbehorende geluiden. Of diegenen die alles wat een bruine ei eet voor Nazi uitmaken. Ja, dan ben je eigenlijk wel snel uitgeluisterd.

Hoe krijg je de gehele samenleving op een lijn? Opeens had ik het. We hebben allerlei feesten, maar we hebben eigenlijk als multiculturele samenleving niet echt een gezamenlijk feest.  Dus mijn voorstel is om een feestdag in leven te roepen waar we allemaal achterstaan. Zonder pijnlijk verleden of heden. We noemen het: Door Eén Deur Dag!

Dat we gewoon één dag per jaar zonder gezeur en gedram met ons allen het gezellig hebben. Wie weet komt er dan ooit vanzelf wel een tweede dag.