De juiste lengtemaat

Zoon, vijf, rent de roltrap op. We volgen, stappen uit op de tweede etage. Zoon neemt de roltrap weer naar beneden. We kijken hem na. Hij doet het nog een keer. We wachten. Bovengekomen, schiet hij zigzaggend de winkel door. Het zou ons goed uitkomen als hij iets minder tomeloos tussen de rekken met kleding duikt. We maken wat afspraken: op deze etage blijven, niet alle broeken overhoop halen. Hij knikt en is weg.

Even later zie ik hem. Hij strikt de veters van een mannelijke paspop, zit rustig en geconcentreerd. Als de strik gelukt is, begint hij aan de volgende schoen. Ik kijk even rond, zie nog een aantal wassen mannen staan. Mooi, dan kan ik me concentreren op man.

Turend kijk ik naar maat en model, kom aangesneld met twee spijkerbroeken over de arm en een over mijn schouder. ‘Hier’ hijg ik. ’Heb je ook nog iets met een kleur gezien?’ vraagt man, zijn hoofd vanachter het gordijn. Waar had ik ze ook weer gezien? Ik snel met tien vingers door alle maten: 32, nee 33, hebbes, nee lengtemaat schiet tekort. Wacht, daar hangt nog een rijtje broeken.

Ik kijk op of ik zoon nog ergens zie. Vraag een verkoopster nog snel naar de juiste lengtemaat. Loop achter haar aan, waar gaat ze helemaal heen? ‘Kijk’, ze overhandigt me een exemplaar. Dankjewel, zeg ik. Het blijkt niet de goede maat, ondertussen speur ik de omgeving af.

Ik blijf op een afstandje staan. Bedremmeld, staat zoon met de arm van een etalagepop in zijn handen. Een vrouw loopt op hem af, hij knikt verlegen. Ze probeert hem te helpen, draait de arm van de pop er weer in. Het gaat moeizaam. Ik zie hem opgelucht lachen naar de vrouw. Hij ziet mij nu ook, draaft op me af. ‘Zo, nog iets geks meegemaakt?’ Hij schudt zijn hoofd.

Man komt uit zijn hok, loopt met rare, stijve benen. Het is de vierde broek die hij past. ‘Nu ga ik de broek passen die jij voor me uitgekozen hebt’, zegt hij met een lach, duikt weer achter het gordijn. Wat mij niet lukte was zoon wel gelukt. Hij had een broek met lengtemaat 36 uit de stapel gevist. ‘En?’ vraagt hij, als zijn vader tevoorschijn komt. ‘Deze zit erg strak. Het voelt alsof ik een maillot draag’. Hij gaat zitten op de kruk. ‘Het heeft wel iets’, knik ik. ‘Maarten, jij hebt de maat goed gekozen, maar ik neem toch die andere broek’.
‘Ik houd van cijfers, zegt zoon blij.