BI AI

Als ik mensen vertel dat ik iets met Business Intelligence (BI, Engelse uitspraak) doe, levert dit vaak reacties op zoals “dus jij bent er ook zo een die van iedereen alles wil weten?”. Nou nee, mijn werkgever helpt onze klanten inzicht te krijgen in wat zij Best Interessant vinden. En daarbij is de scherpe blik van een Bee Eye handig. Maar de associatie met hongerige databeesten blijft. Iets met “Attack of the Killer BI’s”, denk ik.

Het wordt nog pijnlijker als ik ook de term AI erbij haal. Artificial Intelligence. Machine Learning. Ja maar Oscar, jij leert toch al met machines? Bij AI is de vraag eerder of een machine van een mens zou kunnen leren. Dan is voor sommige mensen die bijenfilm onschuldig vermaak, vergeleken met “Terminator 3: Rise Of The Machines”. Alsof we Judgement Day al voorbij zijn.

En dan moet de ergste horror nog komen: in mijn vrije tijd houd ik me namelijk ook bezig met BI AI (Nederlandse uitspraak). Alleen is dat dan onschuldig vermaak in Modern Times (Charlie Chaplin, 1936). Bij intelligentie denken we vooral aan wat er tussen onze oren zit. En via de stem en/of onze handen delen we dat met de buitenwereld. Maar intelligentie zit ook in ons lichaam, in onze armen, handen, benen en voeten. En ook daarmee kunnen wij communiceren.

Sterker nog, dit communicatiemiddel is veel krachtiger dan spraak of schrift. Ons lichaam is namelijk niet in staat om te liegen. Het is zoals het is. Oogcontact, aanraking, knuffels, het zijn allemaal eerlijke en authentieke manieren om intelligentie te delen. Zonder schaamte, zonder vooroordelen. De wetenschap heeft inmiddels bewezen dat bij geregeld lichamelijk contact de mens langer en gezonder leeft. Je wordt minder vatbaar voor ziektes. Het zorgt ervoor dat je je goed voelt. In een gezond lichaam schuilt een gezonde geest.

Het is dan ook jammer dat in een maatschappij, die steeds meer door machines wordt geregeerd, deze lichamelijke intelligentie lijkt te worden genegeerd of verwaarloosd. We delen die alleen maar met een geliefde, het gezin, een goede vriend(in). Voor de rest verstoppen we ons achter een glasplaatje en sturen we onschuldig vermaak in de vorm van berichten met emoji’s de wereld in. Zou het niet een Beter Idee zijn om gewoon elke dag een minuut lang oogcontact met een Arbitrair Iemand te hebben, zonder verder commentaar? En dat gevoelens die daarbij ontstaan, er gewoon mogen zijn?

Soms denk ik dat de wereld beter gebaat is bij BI AI: Body Intelligence en Actual Intelligence.