Zelfmoord is nooit het antwoord

Lieve jij met je donkere gedachten, lieve jij met al
je verdriet,

Lieve jij met je gebroken hart,
Lieve jij die het nut van het leven niet meer ziet.

Je voelt je verlaten, eenzaam en bang,
Je voelt pijn en een onverklaarbare drang,
Een drang om uit het leven te stappen,
Want na het incasseren van alle klappen,
Voel je dat je op bent. Leeg. Eenzaam en alleen.

Lieve jij, ik voel je pijn ook al ken ik je niet,
Lieve jij, je bent niet alleen ik deel je verdriet.
Zonder je te kennen zal ik je pijn willen overnemen als dat mogelijk was geweest. Al was het alleen maar om je te laten zien en voelen dat je niet alleen bent.

Ook ik heb met depressies gekampt en zag op momenten het leven niet meer zitten. Ook ik heb suïcidale gedachten gehad waar bij ik maar één oplossing zag. Een oplossing die eigenlijk geen oplossing is. We leven in een maatschappij waarbij het taboe is om over je mentale gezondheid te praten en waarom dit is snap ik niet. Een gebroken been of een gebroken hart, wie beslist wat erger is?

Schaam je niet voor je gedachten, schaam je niet voor je gevoel. Het is dapper om toe te kunnen geven dat het niet goed met je gaat, het is knap als je hulp durf te vragen. Het is bewonderenswaardig als je die hulp kunt toe laten en accepteren.

Mijn advies aan jou: ‘Blijf bestaan tot je weer wilt leven’.

Geef je zelf niet op. Je bent te waardevol om zelf uit het leven te stappen. Blijf voor je zelf vechten, ook op momenten dat je denkt dat het niet meer gaat. Wees lief voor je zelf zoals je zou willen dat een ander lief voor je is. Wees lief voor je zelf zoals je voor anderen bent. Zoek de antwoorden op de vragen die je hebt maar hou één ding in je achterhoofd.

Zelfmoord is nooit het antwoord.