Oktober

Oktober

Het is buiten donker en nat en koud. Het is oktober, een sobere maand. Oktober laat ons realiseren dat die schitterende zomermaanden er definitief opzitten. Met oktober heb je te dealen, of je nou wil of niet. Normaliter probeer ik deze maand snel door te komen, negeer ik ‘m alsof het een vervelend pukkeltje is dat zal verdwijnen als je er geen aandacht aan besteedt.

Maar dit jaar is oktober soberder, donkerder en kouder dan ooit. Dit jaar is oktober niet te negeren. In oktober dit jaar is er bij mijn moeder borstkanker geconstateerd. Het nieuws kwam als een klap. De grond viel weg onder onze voeten. Gelukkig hielden we elkaar stevig vast. Familie, vrienden en collega’s werden ingelicht. Er is veel ongeloof en verdriet. Maar angst heeft de hoofdrol. Angst voor de chemotherapie. Angst voor het haarverlies. Angst voor het uren moeten stilliggen tijdens onderzoeken. Angst voor de statistieken. Angst voor de kwaadaardige kankercellen die zich onuitgenodigd hebben genesteld in het lichaam van mijn moeder. Angst voor de vragen die mijn hersenen continue overuren laten draaien. Angst voor wat komen gaat, en vooral angst voor het niet kunnen beïnvloeden van wat komen gaat.

‘’Misschien moeten we maar een tentje opzetten hier’’, grapt mijn moeder wanneer we voor de vierde keer in de week het ziekenhuis inlopen. Ik kijk opzij. Haar krullen dansen vrolijk heen en weer. Ze loopt met snelle passen richting de afdeling oncologie. Ze heeft altijd haast, ook al zijn we op tijd. Ze is een gezonde vrouw van zestig jaar die gevarieerde voeding en genoeg beweging als belangrijke taken in haar leven acht. Toch heeft de borstkanker haar getroffen. Net zoals het jaarlijks 17.000 andere vrouwen treft. Zij delen deze angstgevoelens. Hun families en vrienden delen deze angstgevoelens. En door deze samen te delen zetten we angst om in moed. In vertrouwen. In hoop. In kracht.

Oktober is al jarenlang wereldwijd de borstkankermaand. Ik pleit voor een borstkankerjaar. Omdat het voor deze vrouwen na de maand oktober niet ophoudt. De wetenschap kan ons steeds iets meer vertellen. Maar er is nog veel onderzoek nodig. Het is van maatschappelijk belang dat we dit onderzoek ondersteunen. Want daarmee helpen we alle vrouwen die het hard nodig hebben. En onze oma’s, buurvrouwen, nichten, vriendinnen en alle andere vrouwen en mannen met borstkanker verdienen dat. Zo ook mijn moeder. Draag jij ook je steentje bij?

Nicole Heijnis