LOSLATEN (in Valencia) IMKA, maar hoe dan???

Loslaten is moeilijk, ik ben er althans ongelooflijk slecht in. Al 6 maanden ben ik niet echt happy en soms voel ik me ronduit klote! Sinds mijn lief me vertelde niet verder te kunnen met mij omdat hij grote gezondheidsproblemen kreeg en zijn werk er onder ging lijden, moest ik met lede ogen aanzien hoe hij uit mijn leven verdween. Het betrof een oud patroon bij hem, afkomstig van niet geheelde wonden, hij had helaas geen (goede) hulp kunnen vinden en koos nu voor een leven alleen. Ik vocht als een leeuwin om mijn “oude” lief terug te vinden maar hij was onbereikbaar en elke keer stuitte ik op een ondoordringbare muur.

Ik voel me sindsdien een beetje verdwaald en krijg het niet goed op de rit. Iedereen om mij heen geeft me goed bedoelde adviezen maar ik zal het toch zelf moeten doen. Nu ga ik met een single (reis)vriendin naar Valencia, met als doel in een andere omgeving alles los te laten. We vallen met onze neus in de boter, want tijdens ons verblijf zijn er maar liefst twee grote feesten, hetgeen wij niet wisten. Het Dia de la Comunidad Valencia wordt onze eerste kennismaking met deze stad; het is een spektakel zoals ik nog nooit heb gezien en dankbaar voor deze verrassing vallen we laat in slaap. Alles is geweldig hier; het weer, het eten, de muziek, de sfeer…behalve mijn gevoel. Continu bedenk ik hoe leuk mijn lief het hier zou vinden en hoeveel lol we zouden hebben samen. ‘LOSLATEN Imka!’

De volgende avond zitten we op een terras als mijn vriendin naast ons een mooie man spot, zoals zij hem betitelt. Wanneer ik terug kom van het toilet, is ze in gesprek met hem. Hij en zijn vrienden komen uit Zwitserland en blijken aardig gezelschap. Dan komt “haar man” met mij praten en ontdekken we al snel enkele overeenkomsten. Ook hij blijkt te treuren om een voorbije liefde, die hij door bindingsangst is kwijtgeraakt. Toen hij spijt kreeg en hulp zocht voor zijn probleem, had zij inmiddels een ander.

Als we de heren uiteindelijk gedag zeggen vraagt de man of hij me nog eens mag zien. Zij vliegen echter morgen terug en wij hebben een fietstour geboekt. Dan stelt hij voor om een keer naar Nederland te komen. Ik sta perplex! Voor mij? Na een paar uurtjes praten? Ik heb óf een verpletterende indruk gemaakt óf deze man heeft een ernstige zonnesteek!!

De vriendin gaat, een tikje teleurgesteld, slapen en mijn gedachten gaan toch weer naar het verleden en ik voel dat laatste beetje hoop…’LOSLATEN Imka!’ Heel langzaam maak ik vorderingen. Gracias Valencia.