Het leven met een drugsverslaafde zoon

Zomaar een greep uit mijn leven.

De telefoon rinkelt, hallo, een huilende zoon die ik al een poosje niet meer had gezien. Mama ik zit in de gevangenis. O mijn God wat heb je nou weer gedaan? Je moet weten hij is al vele jaren verslaafd, eerst aan de coke later aan de speed, had eigenlijk na vele jaren (omdat hij ons alle meetrok in zijn ellende) een soort van afstand genomen. Ik denk: Je zit mij daar best! Maar besluit toch op bezoek te gaan in de gevangenis. Afspraak gemaakt (dit was allemaal nieuw voor mij hoor in zijn drugs carrière). Mijn zus ging mee ter ondersteuning. Aangemeld bij de receptie, daar kreeg ik te horen dat hij vrijgelaten werd, met een beetje geduld konden we hem na twee weken in detentie gezeten te hebben meenemen. Daar komt je hoopje ellende met een plastic tasje viezige kleding en wat rommeltjes. Het was een emotioneel weerzien. Hij vraagt: mama wil je me aub helpen? Ik wil dit leven niet meer, maar ik kan het niet alleen. Je moeder hart huilt, je wil het wel, maar kan ik het ook? Ben al zo vaak teleurgesteld, ben bang voor alles wat gaat komen.

Maar we gingen ervoor, hadden nu door detentie hulp van reclassering waar hij zijn meldplicht had en verplichte UC controle (urine controle op gebruik van drugs). Zijn zus ging mee naar intake gesprek van de reclassering, en heeft het hele gesprek voor mij opgenomen. Nou daar werd veel beloofd, waar er maar hulp voor nodig was, hun konden daar bij helpen! Yes eindelijk, ik krijg hoop ik weer beetje bij beetje mijn zoon terug (zeg wel hopen, want geloof verlies je wel na 16 jaar leven met een junk). Het leven kabbelt voort, heeft naar zeggen weinig problemen met het afkicken. Maar zijn normen en waarde hebben toch hier en daar wel wat schade opgelopen al die jaren. Hierdoor komen er hier in huis al vrij snel irritaties, zeg maar heftige ruzies. Terug naar zijn eigen huis is geen optie, het is daar een zwijnenstal (zeg maar gerust onbewoonbaar) geen gas, licht, of water. Begeleid wonen is een optie! Nou reclassering HELP! Daar gingen ze mee aan de slag!

Tik tak tik tak de dagen verstrijken en worden maanden. In de tussentijd zelf maatschappelijk werk opgezocht. Zoonlief geeft aan bij reclassering en Antes (UC controle) dat zij ook van alles op de hoogte mocht worden gehouden. Hier leefde we regelmatig als kat en hond, de deuren rammelde vaak. Maar dit alles is nog maar het begin helaas van vele teleurstellingen. Hoe het verder gaat schrijf graag vervolg, want dit was nog maar een topje.