Het goud aan het eind van de regenboog
Elk jaar op 11 oktober is het Coming-Outdag. Op deze dag wordt er aandacht besteed aan het moment dat een lesbienne, homo, biseksueel of transgender openlijk voor zijn/haar seksuele geaardheid of genderidentiteit uitkomt.
Door het hele land worden er activiteiten georganiseerd en regenboogvlaggen worden gehesen. Er is aandacht voor de LGBT-gemeenschap.
Zelf val ik als vrouw op vrouwen en maak ik daar geen geheim meer van. Toch voelt het niet overal veilig genoeg om daar open over te zijn. Juist daarom zijn dit soort dagen nodig en dat maakt het voor mij ook heel dubbel. Want hoe belachelijk is het eigenlijk dat dit soort dagen nodig zijn. Dat iemand die niet hetero is dat moet vertellen omdat er vaak raar opgekeken wordt als je daar niet even ‘een moment’ van gemaakt hebt.
‘Uit de kast komen’, ik kan die zin niet uitstaan. Veel mensen in de maatschappij verwachten dat iemand die homo/transgender is dat eerst vertelt. Het is dus de maatschappij die mensen in ‘kasten’ duwt en daarna de deur op slot doet. ‘Uit de kast komen’ is namelijk niet heel makkelijk in een maatschappij die je er eerst in heeft geduwd en verwacht dat je er niet stiekem uit ontsnapt. Met het codewoord ‘ik ben gay’ of het codewoord ‘ik ben transgender’ kom je er wel uit maar dan begint de uitdaging pas echt. Reageert je familie goed? Hoe reageren je vrienden? Kan je het wel of niet op je werk vertellen? Je gaat bijna 100% zeker meerdere keren in je leven gediscrimineerd worden en je onveilig voelen.
Op papier mag iedereen er zijn, ongeacht iemands geaardheid of gender-identiteit. Maar in het echte leven werkt het helaas niet helemaal zo.
En begrijp me niet verkeerd, ik wil niet iedereen over één kam scheren. Er zijn gelukkig ook een heleboel mensen die niet zo moeilijk doen en de LGBT-gemeenschap wel volledig accepteren. Ik richt me vooral op de mensen die vinden/denken dat wij Nederlanders ‘oh zo tolerant en toegankelijk zijn’ en daardoor dit probleem niet (willen) zien.
Ik hoop dat dagen als de Coming-Outdag ooit niet meer nodig zijn en dat iedereen die niet hetero is geaccepteerd wordt en niet meer bang hoeft te zijn voor afwijzing. Want uiteindelijk draait het om liefde. En of die liefde zich nou aan het eind van de regenboog bevindt of niet, dat moet geen issue zijn. Iedereen verdient namelijk liefde.