Einde in zicht

De regen klettert tegen de ruiten en de vogeltjes in mijn tuin doen zich tegoed aan allerlei lekkers dat ik voor ze in mijn appelboom heb gehangen. Ik ben blij met ‘t leven en ben een gelukkig en positief mens. Toch wil ik even wat kwijt. Ik maak me namelijk ernstige zorgen. Zo kan t niet langer. Eigenlijk gaat t helemaal niet goed. Niets van de dingen in de wereld die er echt toe doen gaan goed.

Af en toe is er een klein lichtpuntje aan de horizon, iets positiefs, maar dat is te verwaarlozen. Jullie weten ook vast wel wat ik bedoel toch? Ik zal een paar dingen opnoemen. ‘t Klimaat, aangestoken bosbranden, plastic overschot, bio-industrie, groeiende wereldbevolking, verdwijnen van allerlei kleine beestjes, zelfs obesitas en ruimte vervuiling… ‘t moet niet gekker worden toch?

Waarom zijn we niet zuinig op t allerbelangrijkste wat we hebben?Moedertje aarde.

Ik maak me zorgen omdat er geen weg meer terug is. Er komt binnenkort een einde aan. Ook aan mijn eigen leven.

Eigenlijk gelukkig maar want dan kan ik er niet meer van wakker liggen en hoef ik me er niet meer voor te schamen dat ik mens ben. Wat voor een zooitje “de mens” er van heeft gemaakt.

Oh, nu maak je je misschien ook nog zorgen om mij en denk je dat ik levensmoe ben. Eén lichtpuntje; dat is niet zo, maar er komt een eind aan.