Een ongewone dag als alle anderen

Woensdagochtend 7:25 en ik sta op het punt om te vertrekken van huis. Ik wil de metro halen van 7:35 Pijnacker Zuid – Den Haag CS. Dat zou ik net kunnen redden. Snel draai ik de sleutel van mijn tuindeur om. Ik ben op schema. Ohnee. De kliko staat nog op straat. Dit gaat me 2 minuten extra kosten om die binnen te halen.
Alsnog spring ik op de fiets naar het metrostation. Dan maar een tandje erbij. Gaat lekker. Met flinke pedaalslagen snel ik over de weg. Met ferme spoed fiets ik de stalling tegemoet en ajaj, daar zie ik de metro al vertragend het station binnenkomen. Met een nieuwe PR knal ik mijn fiets in de fietsbeugel spring eraf, en ren het spoor over naar perron. Gelukkig de slagbomen gingen nog niet dicht. Tot 2x faalt het inchecken! Ik laat een ‘F*CK you’ klinken en ik sprint toch maar de metro in. Dan maar zwart. Helaas toch geen stoel. Gelukkig bemachtig ik bij het volgende station de enige vrijgekomen stoel. Nu kan ik bijkomen. Ik kijk om me heen en ik zie een behoorlijk leeftijdsverschil tussen mij en mijn meepassagiers.

Dit keer vallen de jonge dames om me heen op. Een blonde vrouw met felgele regenjas en zilveren ringen bijt zich stuk op een Sudoku. Ze gaat het redden. Met een paar laatste drieen en achten vult ze het 9×9 cijfervlak. De jongedame naast me is met een app zwartwit plaatjes aan het inkleuren. Vliegensvlug ontstaan er een mooie artistieke tekeningen. Wow. In haar open tas zie ik een grote pak sigaretten. Dat had ik niet verwacht. Tegenover me houdt een spichtig meisje haar ogen de hele tijd gesloten. Haar beide dunne handen liggen op haar tas. Ze probeert nog even wat energie te sparen denk ik. Een balletmeisje? Links van me bestudeerd een brunette de geografie van Zuid Nederland. ?
Ik ben onder de indruk van de jonge generatie. Zij hebben het lastiger dan wij, de 50 plussers.

We rijden Den Haag CS binnen en, oh ja, chips, ik had niet ingecheckt… Hoe ga ik dat oplossen? Ik loop vrij dicht achter een bebaarde man aan, anoniem in de menigte, maak met mijn kaart een schijnbeweging richting uitcheckpaal en wonder boven wonder gaat er geen sirene loeien als ik door de poortjes loop.
Ik heb het weer gered. Den Haag here I come. Het is weer net zo een ongewone dag als alle anderen.