Dan maar gelukkig

Ik had het helemaal uitgedacht, ik zou succesvol en beroemd worden, vol invloed op de wereld. Met zo’n mooi heldenverhaal. Na veel tegenslag, een slechte jeugd, zware ziektes en mislukte relaties zou ik oprijzen als een feniks uit de as.

Ik zou een leven leiden met glamour, dagelijks op een podium staan en leven op adrenaline. En natuurlijk deels ongelukkig, want zo gaat dat met beroemde mensen en echte artiesten. Die zijn diep van binnen gewoon heel ongelukkig en eenzaam.

Maar het loopt allemaal wat anders. Intussen ben ik zesentwintig en een paar jaar afgestudeerd. Mijn gouden jaren vol filmsterrenroem zijn voorbij geflitst in een paar jaar vol gezelligheid met vrienden en boeken lezen op de bank. En eigenlijk geen roem. De drama’s van mijn leven vallen best mee. Niet dat ik totaal niet mijn best heb gedaan, maar al met al ging alles voorbij. Ik heb leuke reizen gemaakt, lief vriendje gevonden en veel fijne vrienden. Dat beroemd worden laat ik maar voor wat het is. Het tragische leven hoeft niet meer zo voor mij. Dan maar gewoon gelukkig.