Burnout

Maandag was ik in de stad. Ik ben er vergeleken met vroeger veel minder en lees daarom ook veel minder de metro. Ik had hem dus als uitzondering weer eens in handen en begon hem op de terugweg naar huis door te lezen. Halverwege de krant viel mijn oog op de lezerscolumn, die ik eigenlijk nauwelijks las. Ik las hier een heel erg bekend verhaal met allemaal dingen die voor mij vrij relevant zijn.

Tegenwoordig is stress een heel normaal ding in ons leven. We zijn constant bezig met relevant zijn. Met series volgen zodat we er over mee kunnen praten. Met recepten volgen van bekende koks en allemaal soort gelijke dingen. Zelfs in onze vrije tijd kunnen we er soms niet aan ontsnappen.

En daar ligt juist het gevaar. Want als je te lang niet kan ontspannen dan gaat je lichaam er onder lijden. Je merkt hier bijna niets van en als je er al wat van merkt dan denk je waarschijnlijk dat je wat moe bent of wat onder de leden hebt. Hierdoor neem je geen actie en wordt het probleem steeds erger en erger, tot de dam barst en je met de gebakken peer blijft zitten.

Maar waar komt die stress vandaan? Komt het van de maatschappij? Komt het van ons werk? Komt het van onszelf of van onze medemens? Het antwoord hierop kan ik niet voor iedereen geven maar wel wat voor mij het antwoord was.

Het is een mix. We vertellen onszelf dat we bepaalde dingen moeten doen en proberen hiervan zoveel mogelijk te doen. Zelfs als dit wellicht iets te veel van het goede is. We zijn bang dat andere ons ergens over oordelen of we zijn bezig met zo perfect mogelijk te zijn. We willen met zijn allen te veel, en dit heeft zo zijn kosten. Dit heb ik aan het lijve moeten ondervinden.

Als je het een keer druk hebt en een volle agenda hebt, je niet kan ontspannen en niet ziet hoe je alles in je agenda voor elkaar moet krijgen stel jezelf dan deze vraag: moet het echt?

En als het moet. Van wie moet het dan? Moet het van andere, of moet het van jezelf. Ik denk als iedereen zo zijn agenda even zou afgaan om te kijken wat ECHT moet, ze opeens een heel lege agenda hebben.

Meedraaien in de maatschappij is één ding maar we moeten onszelf niet uit het oog verliezen terwijl we dit doen. Denk eens een keertje aan jezelf en doe iets wat je zelf wilt in plaats van wat andere van je willen. Niemand zal je er schreef voor aankijken als ze om je geven en het is soms nodig.

Denk ook aan jezelf. Je hebt maar één leven. Maak er het mooiste van.