Zwart of wit

Zwart of wit.
Er bestaat geen tussenweg, zoals grijs of taupe. We hebben allen zulke mooie idealen, principes ofwel een motto. Niemand die zich strikt aan die motto houdt.
Want hoevaak hoort u het woordje ‘eigenlijk’ voor bij komen. ‘Ik was dat eigenlijk van plan.’ Waarom heeft u dat niet gedaan dan?

Of dat iemand zijn of haar motto moet voordragen of zelfs moet toelichten. Daden zeggen meer dan woorden. Daden zeggen eigenlijk alles.
Factoren, verschillende factoren belemmeren ons om wat voor reden dan ook om ons zelf te zijn; uiteindelijk is het altijd weer zwart of wit.

Ik luisterde laatst naar een interview met een rapper op de radio. Hij moest zichzelf in één woord beschrijven. Enkele seconden later, die voor de rapper als minuten moeten hebben aangevoeld, bovendien na een paar diepe zuchten, schudde hij het woord ‘vernieuwend’ uit zijn mouw. Na nog een keer zichzelf afvragend of hij wel een goed antwoord had geveven, “Ja, vernieuwend ben ik.”

Met zo veel verschillende mogelijkheden koos hij voor het woord ‘vernieuwend’.
Die rapper is voor mij alles behalve vernieuwend. Of het nou mensenkennis of inlevingsvermogen betreft, voelde ik, en met mij waarschijnlijk honderden anderen al een soortgelijk antwoord aankomen.

Een rapper op de radio die vertelt over zijn zware jeugd, maar dat muziek hem nu brengt waar hij wilt zijn is alles behalve vernieuwend.
Ik schaam mij dan voor zo iemand, die waarschijnlijk bij zichzelf denkt van: “hopen dat het geloofwaardig overkwam”.
Het is altijd zwart of wit.
Als je zo vernieuwend zou zijn, zou je niet op de radio komen, dan zou je met grijs of taupe komen aanzetten.

We worden allen beïnvloed door een factor, die we dan vervolgens direct of indirect meenemen in onze keuzes en in ons doen en laten. Dat maakt ons dan wie we zijn. Niemand is uniek, uniek is slechts de combinatie van factoren die we elders oppikken. Vernieuwend zijn we al helemaal niet, wel zwart of wit.