Willem’s baard

Sjonge jonge wat een happening, wat een sensationeel nieuws; onze Willem heeft een baard. Iedereen praat erover en de kranten staan er bol van, de koning heeft een baard!
En ondanks dat ik het hem echt leuk vind staan, hij knapt er flink van op en lijkt meteen een stuk hipper en jonger, maar kom op zeg….laat die man lekker! Hij kan niet eens een baardje (waar hebben we het over?!?) laten staan of het moet breed uitgemeten in alle bladen en kranten komen. Waar bemoeit iedereen zich mee, al scheert hij zijn kop kaal of verft ie zijn haren zwart, mag die man alsjeblieft ook gewoon leven en meegaan met de tijd?

Vroeger, als klein meisje, droomde ik er kort van om een prinses te zijn maar die droom duurde bij mij niet zo lang want ik besloot al snel dat ik toch liever een Robin Hood of een Pippi Langkous wilde zijn. Die laatste vind ik trouwens nog steeds een goede keuze. Maar een prinses, een koningin of een koning, het lijkt me werkelijk gruwelijk. Je leven lang gevangen in een kooi, een gouden weliswaar maar wat koop je daar voor? Als de jongste prinses voor het eerst naar de middelbare school fietst staan de fotografen in rij om dat beeld vast te leggen. Laat dat “arme” kind gewoon fietsen jongens. Zij heeft er nooit om gevraagd om prinses te worden, ze heeft het gratis en voor niets meegekregen bij haar geboorte. Denken veel kleine meisjes nog dat zo’n leven een droom is, in werkelijkheid lijkt het me een nachtmerrie.

Ik zou voor geen geld in de wereld met ze willen ruilen, wel zou ik graag eens een paar uur in alle eerlijkheid willen praten met die meisjes, al denk ik niet dat dat er ooit in zit. Ze leren al vroeg hoe ze moeten antwoorden en wat ze wel en vooral NIET mogen zeggen. Levenslang veroordeeld tot het leiden van een gedirigeerd leven, ik zou waarschijnlijk weglopen rond mijn 10e jaar. Ik weet het eigenlijk wel zeker want ik heb dit daadwerkelijk gedaan op die leeftijd, compleet met een stok en knapzakje….hup, de weide wereld in. Voor ik echter het dorp uit was had een agent me al in het vizier en bracht me keurig terug naar huis. Waarom ik wegliep? Zonder enige reden, gewoon omdat ik het avontuurlijk vond. Maar als ik een prinses was geweest had ik wel alle reden gehad en had ik het koningshuis veel trammelant bezorgd, én grijze haren. Over haren gesproken, mag ik ter afsluiting een advies geven aan de koning? ‘Scheer volgende maand gewoon je hoofd kaal Willem. Staat nog stoer ook bij die baard.’ Dat zou toch wel echt de kroon spannen!