Voor ieder die het moeilijk heeft

Ik kijk om me heen en zie mensen huilen
Zich verschuilen, niet zichtbaar meer willen zijn
Soms zie je ze tegen de vlakte vallen
Rood doorlopen ogen, nog meer wallen
Ze kunnen niet tegen de pijn, niet meer tegen de pijn

Steeds maar vluchten, het leven ontvluchten
Geen mogelijkheid om het hart te luchten, donkere luchten
En ze trekken maar door
Ze trekken maar rond, opzoek naar een sprankeltje leven
Ze willen niet opgeven, maar dit is hun leven
Hun leven. Hier.

Ik kijk om me heen en zie de moeilijke dagen
De moeilijke dagen van de aarde, red de aarde
Onze aarde, nog verder weg dan ooit
Ik wil niet zeggen dat het nooit goedkomt
Maar of het goedkomt, ik maak me zorgen
Hoe kunnen we elkaar blijven verzorgen, met onze zorgen
We houden onze pijn verborgen

Om niet op te vallen
Niet uit de maatschappij te vallen
Want we moeten doorleven, doorgaan
Ons bestaan. Hier.

Ik kijk om me heen en zie mensen met maskers op
Waarachter ze hun tranen kunnen verbergen, doodop
Het houdt niet op. Wanneer houdt het op.
We kunnen geen toneel blijven spelen
Dat doen zovelen, een show maken
Niet meer gevoelig raken, tranen staken
Personages verkleuren
Mooi weer spelen, doorspelen
Niet meer zeuren
Wat kan het ons nog schelen
Zovelen doen dat. Hier.

Ik kijk om me heen en wil in liefde leven
Liefde geven, aan de mens en de aarde, onze aarde
We zijn toch samen één, niemand alleen
Waar gaat de wereld heen, waarheen
We moeten samen kunnen leven
Samen kunnen delen

Zodat anderen niet meer hoeven te vechten
Wanneer is het klaar met al die gevechten
Heeft ieder mens dezelfde rechten
Is iedereen hetzelfde waard
Is dat niet veel meer waard. Hier.