Tegenpartij van de Jeugdzorg a.k.a Overheid

Al zoveel is erover gezegd en gaat er nog gezegd worden. Nog lang gaat dit een inhumane discussie blijven. De monsterlijke bezuinigingen op de Jeugdzorg. Ik beken dat ik niet alle verstand heb van de portemonnee van ons land. Aangezien ik niet alles weet van mijn ‘tegenpartij’, vraag ik mijzelf even af of ik dan wel zo sterk mag zijn in mijn eigen overtuiging. Aangezien een overtuiging ook iets is als een ‘innerlijk gevoel’, vind ik dat het mag. Naast dat emoties en frustraties online uiten iets hedendaags is.

Om het voor mijzelf helemaal te rechtvaardigen vertel ik erbij dat ik zelf in de Jeugdzorg werk. De aardverschuiving die plaats heeft gevonden waarbij de gemeenten nu verantwoordelijk zijn voor de zorg, heb ik niet in mijn huidige functie meegemaakt. Wel zie ik de schade die dit verschijnsel heeft aangericht. Net als de schade aan de huizen van de inwoners van Groningen. Met een overheid die lijkt te denken in euro’s en niet in mensenlevens.

Problemen signaleren en er (ogenschijnlijk) weinig mee doen. De werkwijze van de overheid waartoe de gemeentes nu ook gedwongen worden. De gemeenten signaleren de zorgbehoefte van de jeugd, maar kunnen niets bieden. Want, geen geld. Kan iemand mij dit uitleggen? Dit wordt toch een faillissement van onze samenleving als we bezuinigen op het welzijn van onze jeugd?

Zelf werk ik als Psychomotorisch Therapeut in de Jeugdzorg, als behandelaar van de kinderen en jongeren. Lichaamsbeleving en bewegingsgedrag staan hierbij centraal. Het gaat om kinderen en jongeren die te veel hebben meegemaakt. Vechtscheidingen, misbruik, mishandeling en meer. De financiële problemen dwingen mij om na te denken over afronding van de therapie op basis van geld, in plaats van op zorgbehoefte.

Vandaag staakten er zo’n 30.000 collega’s uit de Jeugdzorg. Den Haag, laat het niet zover komen dat dit vaker moet gebeuren en in grotere getale. Er is jeugd die ons nodig heeft.

En zo sluit ik aan in de lange rij van mensen die al wanhopig hebben geprobeerd tot de tegenpartij a.k.a. de overheid door te dringen, met een niet toereikend bereik. Echoënd in een overtuiging die met name gehoord wordt door mensen die het al met mij eens zijn. De overheid, dié moeten het eens worden en dit laten zien in daden. Laten we een team vormen in plaats van tegenstanders, we hebben elkaar nodig. De jeugd heeft ons nodig.