Speciale drugseenheid of maatschappelijk werker?

Midden in de nacht, bijna een jaar geleden, hoorde ik midden in de nacht een enorme knal. Mijn appartement op drie hoog, trilde mee, zoals een aardbeving.
Ik verstijfde en durfde niet naar buiten te kijken. Het was zo onwerkelijk, dat ik mijzelf maar had wijsgemaakt dat dit Chinees vuurwerk was en sliep verder.

Toen ik ’s ochtends eenmaal aangekleed was, bleek het winkelcentrum tegenover mijn flat meer weg te hebben van een slagveld. De winkelruiten waren gesprongen, met bewapende agenten en explosievenrobots die het terrein onderzochten.

Wat bleek? Een plofkraak voor mijn neus.

Dat was wat in mijn opkwam met het nieuws rondom de aanslag van Derk Wierksum en de verwikkeling van georganiseerde (drugs)criminaliteit met de rechtsstaat.
Zes op de tien Nederlanders vinden dat zij in een narcostaat te leven en minister Grapperhaus wil kijken naar een anti drugs eenheid.

Jammer dat dit zo ver heeft moeten komen dat dit soort maatregelen en extra beveiliging nodig zijn.
Tegelijk vraagt premier Rutte aan mensen die drugs gebruiken beseffen wat de gevolgen hiervan zijn. Veel mag hier, maar drugsgebruik draagt bij aan een keten, die de rechtsstaat ondermijnt.

Niet lullig bedoelt ten aanzien van deze uitspraak, maar eerste drugsgebruiker met een gezonde oorzaak-gevolg redenering en coping, moet ik nog van horen. Bij verslaafden spelen er meer factoren mee en voor de recreatieve gebruikers is het niet (precies) weten wat er gaat gebeuren, juist wat het zo spannend maakt.

Die plofkraak kwam letterlijk dichtbij. Toch hoor ik in mijn buurt ook meer geluiden over bijvoorbeeld dealen. Bewoners zijn de ogen en oren van de buurt, maar willen zich tegelijk veilig kunnen voelen.

Het is duidelijk dat dit soort problemen ergens beginnen. Daarom vind ik het jammer dat sociaal-maatschappelijk werkers, jongerenwerkers grotendeels zijn wegbezuinigd en de wijkagenten niet meer op straat te vinden zijn.
Zij kunnen helpen de buurt met elkaar te verbinden, maar ook drugsgebruikers en kwetsbare doelgroepen voor dit soort organisaties, vanuit meerdere disciplines weer het goede pad op te krijgen.

Ik hoop dat dit in de toekomst weer mogelijk is. Tot die tijd zie ik de snelle wagens af en toe ‘s nachts over het parkeerterrein heen racen en hoor ik de geruchten waar de dealers hun haren laten witwassen wel. 😉