Remigratie is geen kattenpis.

Mijn eerste remigratie was in laat december 2005. Na 8 jaar wonen in Australië kwam ik aan in Nederland met mijn gezin. De tweede keer remigreren was eind 2015. Na 5 jaar, kwam ik met de helft van mijn gezin terug uit Denemarken. Dit keer was daardoor anders. Het duurde uiteindelijk 2 jaar voordat we weer compleet waren. We hebben door omstandigheden lang gescheiden moeten wonen. Dat laatste was geen prettige tijd. Sterker nog, soms ronduit klote, maar we zijn sinds 2017 weer herenigd. We werken weer en studeren en hebben het leuk. Het waren ook leerzame tijden waarvan we nu de vruchten plukken met de opgedane kennis.

Gisteren begon ik in een boek van Norman D. Jansen "De kunst van het remigreren". Het lezen was bedoeld als ontspanning, het was tenslotte mooi weer. In plaats daarvan deed de schrijver stiekem een laagje bij me open. Ik werd door zijn verhaal en de belevenissen van zijn gezin geraakt. Zelfs een beetje misselijk. Als therapeut, ging bij mij meteen de vraag op; "Wat zegt dit over mij?"

Blijkbaar vertelt mijn reactie dat er nog een onverwerkt/niet verweven element aan de orde is gekomen die dit boek bij me losmaakt. Het voelt bijna als rouw. Wie weet komt er nog meer. Ik wil dit boek tenslotte uitlezen. Belangrijk genoeg om aandacht te geven.
“No pain, no gain”. zeg ik mijn clienten weleens, maar dat geldt ook voor mij. Door de pijn heen werken brengt toename van je EQ, waardoor (persoonlijk) succes kan worden vergroot. Wijzer worden kan ook een mooi en zelfs leuk proces zijn. “Aangaan dus!”, zeg ik tegen mezelf.

Dat remigratie zwaar kan zijn voor expats/geëmigreerden, dat wist ik wel. Persoonlijke ervaringen, ervaringen van clienten en uit bevindingen van de wetenschap betreft vertrek en terugkeer, is me dat ondertussen wel duidelijk. Uit mijn groeipijn moment van gisteren blijkt maar weer eens hoe belangrijk het is alert te blijven op je emoties, vooral bij grote levensgebeurtenissen. Ook jaren later.
Remigreren is geen kattenpis. Het is echt serious stuff. Remigreren is o.a. verlies, rouw, verwarring, onbegrepen voelen, waar hoor ik thuis? Zijn mijn vrienden verandert of juist alleen ik? Dit geldt voor volwassenen en kinderen. Net als de schrijver, maak ook ik mij als therapeut o.a. sterk voor de nazorg van remigranten. Niet alleen omdat ik het zelf heb ondergaan, maar ook omdat niet iedereen bewust is van de fenomenen van remigratie of in staat is ze aan te kunnen.