Nieuws als infotainment

In Las Vegas begint vandaag het WK bowlen voor vijftigplussers. Op zich al ernstig genoeg als nieuwsfeit, maar uiteraard verkruimelt dit bericht in het licht van de wereldbrand. Op dat gebied komt zoveel op ons af dat een anekdotisch nieuwsbericht al snel meer aandacht trekt dan de zoveelste massamoord, vulkaanuitbarsting of politieke crisis. Zo´n bericht is bijvoorbeeld de vermissing van oud-Philips-topman Tob Cohen in Kenia. Mijn interesse werd gewekt door zijn naam. Tob Cohen, is dat de depressieve broer van Job Cohen? Verder lezend werd het verhaal almaar prangender. De beste man had geen zakelijke vijanden en leeft al twintig jaar in Kenia, voor een deel met een Keniaanse vrouw met wie hij in een vechtscheiding ligt. Het verhaal wil dat zij in februari heeft geprobeerd hem van een terras te duwen, en sinds de vermissing medio juli is niets anders meer vernomen van Tob dan een door hem ondertekende brief waarin hij meldt dat hij de scheiding niet wil doorzetten.

Het zal u niet verbazen dat mevrouw Cohen een belangrijke verdachte is in de zaak. Zij meldt dat Tob naar Thailand is vertrokken, maar volgens Tobs broer (niet Job, ter uw geruststelling), is het paspoort nooit gebruikt. De politie van Kenia gaat ervan uit dat Tob niet meer in leven is, en het onderzoek richt zich op een hotel in aanbouw waarvan mevrouw Cohen de opdrachtgever is. De zakenman zou in beton zijn gegoten, meldt Radio 1 vanochtend naast het veel minder trieste nieuws uit Las Vegas. Als journalist vind ik mijzelf een beetje een allesbrander, maar ik voel mij ook een beetje schuldig dat ik niet kan wachten op verdere ontwikkelingen. De zucht naar infotainment zit in ons allemaal. Waarom? Omdat menselijk gedrag in extreme situaties ons allemaal verbindt. Tot troost laven wij ons aan het leed van anderen, omdat het ons niet direct aangaat. Liever zat ik in Las Vegas, om mee te doen aan het WK bowlen voor vijftigplussers, maar ik ben te jong.