Niemandsland

Ik ben klaar om te gaan
Naar niemandsland
Waar mijn angst kan wonen
Ergens tussendoor
Ben ik mijn hart kwijtgeraakt
Toen ik tussen de struiken liep
Hoopte dat ze mij troost konden bieden
Dat ik mijn hoofd kon begraven
Tussen de bladeren
Maar waar ik hartenpijn opliep
Omdat ze me niet konden
Geven, troost
In zekere zin
Ben ik verloren

Ik ben klaar om te gaan
Ver weg van de bewoonde wereld
Waar ik mijn wereld kan creëren
Waar ik me niet kan bezeren
Maar liefdevol meegenomen wordt
Door de golven
Van de zee en ooit aanspoel
Aan niemandsland
Er is niets aan de hand
Maar ik kan hier niet blijven staan
Mijn ziel, onder mijn arm
Laten aanspoelen
Niet meer voelen
Ik ben klaar. Om te gaan.