Naakt poseren – ik kan het iedereen aanraden

Ik heb gisteren bloot voor een groep tekenaars gestaan, en het was een van de bizarste, wonderlijkste en vooral tofste dingen die ik ooit gedaan heb.

Kort geleden lees ik op een van de socials dat vriendin A naakt had geposeerd bij een exporuimte in Rotterdam. Ik vind het knap: jezelf letterlijk blootgeven voor onbekenden. Het bleef in mijn hoofd spoken: waarom zou ik dat niet kunnen?

A. brengt me in contact met de organisator: twee weken later zou het al kunnen. Erg snel, maar kom maar door! Het is een gedachten-experiment: alle tekenaars zijn waarschijnlijk totaal niet bezig met hoe ik eruit zie, maar meer met dingen als ‘oh mijn god hoe ga ik dit binnen die tijd tekenen?’ en ‘uh hoe moet die schaduw’. Dat ik in Adams-kostuum sta is niet relevant, hoop ik.
Een half uurtje voor aanvang kom ik aan. In de exporuimte zijn een aantal stoelen in een cirkel opgesteld en ik weet: zo meteen sta ik daar bloot en die mensen gaan mij bloot zien.

Wat ik hoopte gebeurt inderdaad: het is even de shock van het staan zonder kleren, daarna maak ik me alleen nog maar druk om de onnatuurlijke houdingen en hoe-hou-ik-dit-vol? Zeker de eerste houdingen voelen raar – armen alle kanten op – maar nu gelden andere wetten. Ik ben toch naakt dus ik moet er het beste van maken.

De tweede sessie is nog meer ontspannen. Ik focus me op de volgorde van de muziek, op de lichten op het plafond die van kleur veranderen en kijk niet naar de gezichten van de tekenaars maar naar punten op de muur.

Jeuk, neiging tot niezen, geeuwen: ik kan het allemaal loslaten en ik kom enorm dicht in de buurt van mediteren (iets wat me vier jaar geleden in een stilteklooster in Thailand dus niet lukte). Af en toe ben ik bang voor kramp in mijn kuit, en als ik 10 minuten lang mijn linkerbeen in halve kleermakerszit onder me moet houden is dat echt pijnlijk, maar het is net vol te houden.

Ik hou af en toe nog steeds mijn buik in, blijf mijn romp een ramp vinden en tijdens mijn laatste pose (liggend, in het midden, op twee kussens, 20 minuten) hou ik mijn hand voor de plekken die ik niet mooi vind, maar toch: op het moment van poseren voelt het bijna zakelijk. Ja ik ben bloot, nee ik heb geen perfect lichaam maar dat is nu niet relevant. Poseren, en het liefst zonder te bewegen.

Met of zonder kleren: ik wil dit heel graag nog een keer doen. De tekeningen hoef ik niet te zien – daar is mijn onzekerheid toch nog te sterk voor – maar het naakt poseren zelf: wat een verademing, wat een vrijheid!