Mijn vriendin van vroeger

De allereerste keer dat ik haar zag, ik denk dat ik een jaar of 17/18 was. Het was in de zomer, want er stond een groot scherm met het WK op aan de andere helft van het plein. De Ajax en Feyenoord supporters waren samen aan het juichen en het regende bier. In de verte zag ik haar zitten op een bankje.

Haar ogen waren kampvuur inclusief muziek en haar lippen waren magneten. Ik stapte op haar af en sprak de waarheid: "Ik heb een hele stomme baan maar, ik verkoop punaises. Weetje wel voor als je poster ooit valt. Als het plakband niet meer plakt." Toen nam ze een lange slok van haar bier en tien seconden later waren we verliefd.

De laatste keer dat ik haar zag was 12 jaar later, ze zat met haar vader in het park, zij zittend in een rolstoel met een kleedje om haar heen en hij stond ernaast. De vader keek boos naar me toen ik op zijn dochter afliep; alsof hij zijn stervende dochter met niemand anders wilde delen, maar ik kon niet anders.

"Dit is geen man die ook zijn betekenisloze medeleven komt delen, pap, dit is Dave," zei ze.

"Misschien wil Dave dan wel even met je door het park wandelen," zei de vader.

Ik pakte de handvatten van de rolstoel vast en duwde de wielen over het gras. Ze woog haast niets meer.

"Dat is best een potje schrikken, hè?" vraagt ze.

"Hoeveel weeg je?"

"Alleen mensen die nog willen weten hoeveel ze ­wegen stappen nog op de weegschaal, maar ik ben inderdaad best dun. Dit ­lichaam is een all-you-can-eatrestaurant geworden voor mijn hongerige ziekte."

"Jezus, lieverd, je bent bijna doorschijnend. Als ik met een zaklamp op je rug schijn, geven je borsten licht."

"Tja, met een beetje geluk haal ik November."

"Dus ik hoef niet te vragen wat je aan je kinderen voor sinterklaas gaat geven?"

"Nee en dat is zo fucking bizar, man. Ik hou van sinterklaas dat weet je. Ik ga ook nooit meer bier drinken tijdens het WK voetbal.’’

"Shit!"

"Wat, Dave?"

"Mensen zijn toch altijd zo aan het zeuren dat de pepernoten te vroeg in de winkel liggen?’’

"Ja, zo van: waarom liggen de pepernoten al in september in de winkel? Voor wie doen ze dat? Wat denk jij?"

"Voor de mensen die december niet halen en gek op sinterklaas zijn."

"SHIT! Was ik voor jou liefde op het eerste gezicht?" vroeg ze.

"Ik was al eerder verliefd op je. Ik was al verliefd op je voordat ik je had gezien."

"Zo keek je ook echt naar me."

"Ik kon simpelweg niet anders.”