Let it happen! Let it flow!

Wanneer je iemand vraagt hoe het met die iemand gaat, dat krijg je in 99 van de 100 gevallen het antwoord “goed” of iets wat erop lijkt. Als die persoon vervolgens uitgebreid over dat goede gevoel begint te praten, dan weet je dat die het meent. De spraakwaterval als bewijs dat er van alles stroomt in die persoon. Liefde en geluk, het zijn van die gevoelens die niet alleen gevoeld, maar ook intens doorgevoeld worden en ja, iedereen mag dat weten.

In het honderdste geval gaat het niet zo honderduit. “Gaat wel”, of “niet best”. Zoals bij mij soms gebeurt. Goed, we hebben de sociale media. Tegenover mijn vrienden word ik in een soort keurslijf gedwongen om positief te denken en iets leuks te vertellen. Maar nu lukt het me niet. Na het zien van mijn feed, vol met andermans geluk, log ik hoofdschuddend af.

Ik voel de behoefte om alleen in een hoekje te gaan zitten met al mijn pijn en verdriet. Want ik wil de dag van de anderen niet bederven. Ik wil niet dat ze mijn murw gebeukte, meelijwekkende gezicht zien. Raar eigenlijk, dat ik mijzelf probeer af te sluiten van de buitenwereld, terwijl ik juist nu een enorme behoefte heb aan een redder uit die buitenwereld.

En opeens gebeurde het. Het was niet meer dan een subtiele aanraking. Een hand op de schouder leggen, een schouder om op te huilen. Zoals in dat liedje. “Zo ver weg”, alleen was alles wat ik wilde nu zo dichtbij. Warmte voelen. Inwendig ijs dat begint te smelten. Tranen over de wangen als een genezende waterval die de ziel schoonspoelt. En uiteindelijk twee gelukkige mensen: die ander, die iets goeds voor iemand kan doen, en ikzelf, die blij is dat die ander er voor mij is.

A life lived in fear, is a life half lived. Baz Luhrmann schreef het al in 1992. Maar als je op je sociale media alleen maar je vrolijke kant laat zien, leef je ook maar half. Want het niet durven tonen van je misère is ook angst. Pijn, ellende en verdriet zijn gevoelens die net zo bij het leven horen als liefde en geluk. Gevoelens die niet alleen gevoeld maar ook intens doorgevoeld mogen worden. Zij zijn geen tekenen van minderwaardigheid of zwakte, maar een bewijs dat je lééft. Let it happen! Let it flow!