K(n)apper

Meestal neem je de beslissing impulsief. Op een dag sta je op en constateer je dat je door een oudere, meer afgepeigerde versie van jezelf in de spiegel wordt aangekeken. En het zaadje is geplant. Je moet naar de kapper. Niet morgen of volgende week, maar nu. Direct. Omdat het probleem urgent is, ga je in gestrekte draf naar een kapper waar je zonder afspraak terecht kunt. Een kapper is een kapper, toch? Je neemt de wachttijd op de koop toe en je bedenkt in de tussentijd wat je eigenlijk wil. Hetzelfde als eerst? Nee. Dan zie je er over enkele weken weer zo uit. Iets anders dan maar. Je bladert de immer aanwezige kappersboeken met modellen door en je negeert daarbij het feit dat dit boek in de vorige eeuw is verschenen. Je gaat er te goeder trouw vanuit dat deze kapper al deze modellen beheerst, anders zou dit boek er niet liggen. Hetzelfde geldt voor de flitsende posters van hypermoderne kapsels in de etalage en de kapsalon. Als ze het zo niet kunnen knippen, dan zouden ze die niet ophangen. Tijdens de wachttijd verandert je visie op je nieuwe kapsel ongeveer elke minuut. Zou ik…of toch maar niet? Je neemt een beslissing. Zo moet het worden. Vandaag gaat het roer om. Eenmaal aan de beurt toon je triomfantelijk de perfecte foto met het perfecte kapsel. Het kapsel dat jouw leven gaat veranderen. De kapper in kwestie geeft nonchalant aan dat het desbetreffende kapsel geen enkel probleem is. Sterker nog: het zal je heel goed staan. Omdat je haar nat wordt geknipt, is er voorlopig geen pijl op te trekken hoe het eindresultaat zal zijn. Hoewel je diep vanbinnen het idee hebt dat die kant wat te kort wordt, en de andere kant juist te lang, ben je beleefd genoeg om niet in te grijpen. Jij bent immers geen kapper. Thuis kijk je in de spiegel en je kunt een kreet van ontzetting niet onderdrukken. What happened? Om vervolgens direct onder de douche te springen om daarna je haar, zo goed en kwaad als het kan, in model te brengen. Welk model? Wat is hier gebeurd??! En hoe dan??? Pas na een paar weken herken je jezelf weer in de spiegel. Niet die jonge, hippe, frisse versie die je beloofd was, maar in elk geval zie je weer je vertrouwde zelf. Eigenlijk best goed geknipt. Totdat je op een ochtend voor de spiegel staat en constateert dat je door een oudere, meer afgepeigerde versie van jezelf in de spiegel wordt aangekeken. Het is tijd voor de kapper!