Klim over de muur

Mijn vader zei ooit tegen mij: ‘Het leven is een leerschool. Gisteren toen ik naar mijn werk reed dacht ik daar aan. Inmiddels ben ik in de loop der jaren ouder en wijzer geworden en heb geleerd door schade en schande. Als mens blijf je bijscholen, je bent nooit te oud om te leren. Mijn grootste les tot nu toe is dat je soms dezelfde lessen blijft leren net zolang totdat je je lesje hebt geleerd.

Een ezel stoot zijn hoofd niet twee keer aan dezelfde steen luidt het gezegde, maar de mens dus wel. Hoe vaak gebeurt het dat iemand in herhaling valt, keer op keer.
Het is dan alsof je elke keer tegen een harde muur opknalt, en daarna op de grond valt. Het kost zoveel energie, je hebt geen kracht om door te gaan denk je. Je besluit door te gaan maar dan knal je er weer tegen aan. En dit herhaalt zich in de loop van de tijd, van je leven.

Je hebt dan twee mogelijkheden bij de pakken neerzitten en niet in beweging komen of de muur overstijgen zodat je deze hindernis voorgoed hebt overwonnen. De vraag is hoe staat jou neus? Blijf je zitten of ga je kijken wat er achter die muur zit?

Wat voor strugle jij ook meemaakt of wat voor teleurstelling je hebt te verwerken het zorgt dat er innerlijk iets gebeurt. Je leert je les en hierdoor doe je alles wat in je macht en kracht ligt om diezelfde fout niet meer te maken. Je leert grenzen kennen en binnen die grenzen ontstaat de ultieme zelfliefde. Die zelfliefde zal niet voorkomen dat er nog lessen geleerd moeten worden, maar het maakt alles gemakkelijker.
En zo raakt de mens beetje bij beetje wijzer en leert de lessen op de leerschool genaamd: leven.

Dus leer je les en je mag fouten maken. Het mooie ervan is dat je ervan leert. Maar zorg dat je wanneer je tegen die muur opknalt dat je niet bij de pakken gaat neer zitten. Klim over die muur 😉

Because you are worth it…