Fantastenmelk (Kitty de keetkoe)

Kijk eens in het koeschap. Zie je de flessen fantastenmelk? Op de voorkant pronkt de kop van de gulle geefster in kwestie. Kitty, Aukje, of Hare Moechven als vreemde eend in de bijt: proef ze allemaal. Lekker verantwoord, want de melk is biologisch en lokaal geproduceerd. Bovendien hebben de dames het ontzettend naar hun zin volgens de verpakking. Ze zijn van alle luxe voorzien, met bubbelbaden verspreid over het weiland. En ze worden alleen gemolken wanneer zij dat zélf willen.

Ik vind het gewaagd, je businessmodel baseren op de welwillendheid van de kudde. Ze gaan en staan waar ze willen. Alles moet op en top verzorgd zijn, hun wens de boer z’n bevel. Neem boer Leo. Elke dag maakt hij de hooibedden op en schaaft heel wat af tijdens de wekelijkse hoefmanicures. Hij masseert de sporadische stresskoe met uierzalf en heeft robots die het gras voorkauwen om de eerste drie tedere magen niet te belasten.
Maar wat als de koeien desondanks beginnen te geiten? Dat Kitty opeens gemolken wil zodra Leo in bed ligt. En melkrobots ho maar; van die harteloze, koude mechanica is zij niet gediend. Eenmaal terug in bed slaakt Leo een diepe zucht en valt in slaap. Kutkoeien, mompelt hij nog.

Gewaagd dus. Toch heeft Leo de koeienfluisteraar het maar mooi voor elkaar. Samen met zijn dames heeft hij meer te bieden dan gevraagd wordt en zitten er doorgaans kortingsstickers op de flessen. De koeien hebben het zo goed dat ze meer geven dan de consument lief is. Toegegeven, met korting is de melk nog de duurste uit het schap, want zo’n koeienresort kost natuurlijk niet niks. Maar het idee alleen al: onbetaalbaar.