De piraat in die liefde en de matroos

Ik heb het nog niet gezegd.
Maar ik ben wel degelijk verliefd.
Op het meisje met het matrozenpakje.
Je weet het waarschijnlijk nog niet.
Maar dat verbaast me dan ook nog niet.
Omdat ik het nog niet heb verteld aan je.
De liefde is dus in mij wel geboren.
Maar is er nog niet uitgekomen.
In de vormen van bijvoorbeeld spreken.
De vorm van een emotie over te brengen aan je.
Of toch in de vorm van een doventolk.
Die het met gebaren overbrengt.
Klein te beginnen of middelmatig.
U te vertellen dat de liefde is gekomen.
En alleen nog gezegd moet worden ik vind u leuk.
Maar met mijn autisme stoornis.
Moet alleen nog de sociale mens omhoogkomen.
Die ik niet bevat in mij helaas.
Misschien ook omdat ik u dan leuk vind.
En zo gaat dat dan in het hoof van mij.
Of te wel In het hoofd van een kunstenaar.
Die dat dan denkt als jij langs kwam lopen.
En dat is dan het eerste wat dan bij mij opkwam.
Omdat de liefde dan ook in mij zit verborgen.
Achter de gordijnen van mijn innerlijk.
Die in mij zit in de figuur die mij illustreert.
Die figuur die je dan aankijkt en dan wil worden.
Een piraat op een twee persoons piratenschip.
Om als dat moet de halve wereld te bevaren.
Naar u toe als eindbestemming van mijn boot.
En dan u voor eeuwig wil.
Want liefde is als een rode roos op Valentijnsdag.
Als een single op een twee persoons boot.
U bent nu als een onbekend figuur.
Als een zoektocht in een televisieprogramma.
En ik ben als een piraat op de zee.