Brugklas

Monique Louis 28 sep 2019

Zoon stapt met loeizware rugzak op de deur uit, hijst zich op zijn zadel. Het regent. Vorige week vergat hij zijn sleutel. Gelukkig zag zijn vader dit op tijd voordat hij zelf de deur uit ging. Man belde zoon onder schooltijd, fluisterend smeedden ze samen een plan, iets met schuur en zoveelste plankje aan rechtermuur.

Tijdens het eten vertelde hij dat zijn ‘goedgevulde etui’ kwijt was. Passer, geodriehoek, fluorescerende stiften: foetsie. ‘Goedgevulde etui’ is een inside joke. Halverwege de zomervakantie, las zoon de boekenlijst voor de brugklas. samen kruisten we de bestelling aan. Op diezelfde lijst, onder Grote Bosatlas stond een ‘goed gevulde etui’. Dat klonk zo aantrekkelijk, dat we die ook aan vinkten. Zoon werd er een beetje melig van, wij ook.

Ik zuchtte diep, ‘hoe ga je het oplossen? ‘Ga het morgen wel navragen bij de juf Bio, antwoordde zoon stug. ‘En?’ ‘Vergeten te vragen’. Intussen had ik een passer en fluorescerende stiften aangeschaft. Viste nog een gum en puntenslijper op, ergens uit een laatje.
Zijn rem bleek het ’toch niet zo goed te doen’. Zijn fietsstandaard was al kapot. Ik rolde met mijn ogen. Van wie zou hij het hebben? zei man pesterig. In groep acht, was hij zijn gloednieuwe, kekke jas kwijt. Twee dagen later zijn gymtas. Gymtas kwam een tijd later boven water, de jas hebben we nooit meer terug gezien.

Uit werk, sta ik voor de deur, graai in mijn tas. Vloek binnensmonds. Weer graaien, minuten verstrijken, wat ga ik doen? Tussen de blaadjes van onze pruimenboom, zie ik plotseling zoon zitten in de huiskamer, gamend, zijn koptelefoon op. Onze pruim voor het raam naast de voordeur is zo uit de kluiten gewassen, dat hij deels het zicht ontneemt. Opluchting. ‘Sorry schat, je moeder is haar sleutel vergeten…wat fijn dat jij al thuis bent!’ Hij kijkt me veelbetekenend aan.

‘Kijk eens’ hij wijst naar een zwarte etui op tafel. Een meisje uit zijn klas was haar sleutel verloren. Bij navragen bij sectie biologie, waar ze gelukkig haar sleutel kreeg overhandigd, zag ze het liggen.

Toen had zoon de etui durven ophalen.