Berenbel versus Bearspray

Lake Louise is mooi.
Maar we weten (van 17 jaar geleden) nóg mooier van bovenaf.
We willen graag de wandeling nog eens maken, maar mijn angst voor beren is zeker gegroeid..
De berenbel die destijds gekocht is gaat zeker weer mee op route.
“De berenbel waarschuwt op afstand voor jou aanwezigheid zodat beren niet schrikken”
Als we net voor aankomst nog twee zwarte beren zien, is mijn angst weer bevestigd.
We gaan lopen en kijken wel hoever mama “durft”.
Ik voel n lichte druk..
De berenspray, die aangeraden word, is volgens manlief alleen maar “geldklopperij en bangmakerij”
En heel eerlijk, als er n beer voor mijn neus staat, weet ik écht niet meer wat te doen bij een bruine, een zwarte of grizzly, laat staan dat ik ergens onderin de rugzak nog de berenspray moet gaan zoeken, dan moet ik nog de veiligheidspen eraf halen, armen strekken, iets boven de beer richten en sprayen én letten op de windrichting, want anders ga ik zelf knock-out..
Ik zie de beren echt niet even hun “broodje smeren” en wachten tot ik klaar ben met mijn rugzak leeg te halen en overga in actie..
Wie heeft überhaupt dat liedje ooit verzonnen?
We lopen de hele route van bijna 5 uur.
Middelste zoon verteld ons nog wat weetjes, “een grizzly zoekt de hoogte op”.
We zitten inmiddels op n hoogte van 2270 meter..
Dank je wel jongen..
Ik durf niet eens meer om te kijken, ik hou mijn oren en ogen als een echte Freek Vonk open en speur naar berenpoep, want “dan zijn ze in de buurt”..
De route naar beneden is stil, het is donker in het bos, het is gaan regenen, de wind suist in de bomen en donkere wolken komen vanuit de besneeuwde bergen.
Ik vind het maar niets..
Na 5uur zijn we beneden, en kan ik weer rustig ademhalen, manlief kijkt me lachend aan en zegt “zie je wel dat de berenbel werkt, we hebben geen beer gezien”