Vergaderingen: het begin der dingen.

Het ‘zelfs hier is een vergadering aan vooraf gegaan’ besef. Ik vraag me wel eens af of iedereen op een willekeurige dag, min of meer achteloos zijn/haar omgeving observerend, ineens tot dit besef komt. Bijvoorbeeld bij het zien van een object dat in die specifieke omgeving oogt alsof het er per ongeluk via een teleporteermachine is verschenen.

Het overviel mij tijdens een lunchpauze op school. De school had een hele kleine kantine met enkel wat picknicktafels, een koffieautomaat en een snoepautomaat. Tot er van de ene op de andere dag kleine witte bloempotjes met verschrikkelijk kitscherige nep bloemstukjes met pareltjes op de picknicktafels waren verschenen. Zomaar. Waarop een explosie van vragen in mijn hoofd ontstond, allen leidend tot het besef: ‘Zelfs hier is een vergadering aan vooraf gegaan.’ Ik begon me in geur en kleur in te beelden hoe deze vergadering zou zijn verlopen.

Was het ‘opfleuren van de muffige, lichtelijk deprimerende kantine’ het hoofdonderwerp? Of was het iets heel serieus en pedagogisch, terwijl Janny van de onderwijsadministratie op het puntje van haar stoel zat te wachten tot het ‘overige vragen en opmerkingen’ moment was aangebroken, zodat ze eindelijk kon beginnen over het opfleuren van het pand met, eventueel, bloemstukjes. Waarop Gerard, de voorzitter, voorstelt hier volgende week op terug te komen zodat hij eerst kan nagaan of hier daadwerkelijk budget voor is, omdat hij Willy niet blij wil maken met een dode mus, en stiekem ook omdat hij af wil ronden. Een week later bleek er budget voor te zijn, en moesten er serieuze keuzes gemaakt worden over het hoe en wat van deze missie.

Twee plantjes per tafel? Plastic bloempotjes? Welke kleur? Echt of nep? Nep is goedkoper en vergt ook veel minder tot geen onderhoud. Hoeveel mensen zouden zich in deze discussie hebben gemengd? Vergaderingen zijn namelijk bij uitstek de plek waar het ineens rijkelijk tot uiting komt dat iedereen een mening heeft. Wie heeft ze gekocht? En waar? Zou er een catalogus zijn met bloemstukjes voor kantoren/scholen/overheidsgebouwen/wachtruimtes van tandartspraktijken? Kan je ze in grote hoeveelheden inslaan voor een ‘leuk prijsje’? Wie ontwerpt ze? Voor je het weet ben je een keten van verschillende vakgebieden door, en zijn er, al dan niet direct, minimaal twintig verschillende mensen betrokken geweest bij het op tafel doen verschijnen van die verschrikkelijke bloemstukjes, waarop de reactie van de meeste studenten was: ‘Wat een kutplantjes.’

Arme Janny.