Onderweg

Vraag jij het jezelf ook soms af wat het levensverhaal is van die man of vrouw tegenover je in de trein? Beeld je jezelf ook in hoe zijn of haar leven eruit zou zien? Bij wie hij of zij thuiskomt? Hoe zijn of haar vervolg van de dag eruitziet? Dan ben je niet alleen. Toch kiezen we met z’n allen voor de gemakkelijke optie; oortjes in de oren en wezenloos voor ons uit staren. We zitten liever op Facebook of Instagram en gaan liefst zo ver mogelijk van elkaar zitten als de gelegenheid zich aanbiedt.

Of we doen mee aan dat éne beruchte spelletje; in elkaars ogen kijken en ons hoofd wegdraaien juist op dat moment dat de andere jouw priemende blik opmerkt. Grappig toch; het schril contrast tussen deze gezonde nieuwsgierigheid en het -sterker dan onszelf- vermijdingsgedrag. Onze comfort-zone lacht ons toe en opnieuw doen we de moeite niet om iemands anders verhaal aan te horen. Oogcontact is een zeldzaam iets geworden, we willen gehoord worden maar luisteren zelf niet (meer). Het is net daar waar de kracht van verhalen verloren gaat. Spijtig, we zouden ze juist moeten uitdagen, koesteren en delen. In de massa van alle verloren zielen voelen we ons alleen. Een merkwaardige contradictie, opnieuw.

Elk individu kan vergeleken worden met een ongelezen boek. De verhaallijnen van al deze ontelbare boeken zijn enorm uiteenlopend. Om het dan nog niet te hebben over de hoofdstukken die vorm krijgen door alle doorslaggevende gebeurtenissen. Het is aan ons om deze vernieuwende verhalen te ontdekken en eruit te leren. Zie je die spelende kinderen met hun mama die alle touwtjes in handen probeert te houden? Of ben je eerder gefocust op de zakenman in pak die ruziënd aan het bellen is met zijn vrouw? Of die student met zijn koffer en twee zakken volgepropt met boeken en eten. Wellicht heb je ook al eens een oudere man gezien, al lezend in zijn boek. Stuk voor stuk markeren ze hun eigen pad op weg naar hun bestemming. Misschien ben jij wel éen van hen, misschien niet. Maar een eigen verhaal heb je, zonder fout.

Jij, of beter gezegd “wij”, kunnen het stilzwijgend spreken doorbreken. Stap toe op diegene die jou aanspreekt, complimenteer diegene die het niet verwacht en leg die gsm even opzij. Stel een vraag, luister en bewonder. Toon de interesse en nieuwsgierigheid die je normaal gezien onopgemerkt zou laten. Leer die onbekende medereiziger kennen. Maak van die saaie treinrit een klein avontuur en maak iemands dag een tikkeltje beter. Kleine gebaren kunnen wonderen doen!