Jonge sla

Twijfelende stapjes naar binnen. Niet laten merken dat je zenuwachtig bent. Als je geluk hebt, klamp je je vast aan je vriendje of vriendinnetje van de basisschool die net als jij voor deze nieuwe school heeft gekozen. Samen doen alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is, is het devies. Degenen die het slechter getroffen hebben, worden in het kielzog van een bezorgde ouder meegetroond naar binnen. De ouder, die vanbinnen nog zenuwachtiger is dan jij, maar die je opgewonden aanspoort om maar snel vrienden te maken.

Het maakt allemaal weinig uit. De school waar je, als het allemaal goed gaat, de komende vijf of zes jaar van je schoolse leven gaat slijten, is nieuw. Beklemmend nieuw. Alleen de allerdappersten zien er de lol en de uitdaging van in, maar vanbinnen voel je je klein. Omdat iedereen groter, en misschien ouder is.

Nieuwe stappen in een school die je al kent. Je leert vandaag je nieuwe klas kennen. Het is aan jou om deze leerlingen zich op hun gemak te laten voelen. Terwijl je zelf ook opnieuw moet wennen aan het schoolse stramien. Je herinnert je nog hoe het voor jou voelde, toentertijd. Ondanks je eigen onzekerheid, die je zo goed mogelijk probeert te verbergen, heet je je nieuwe leerlingen welkom op school. Eigenlijk verschilt het gevoel van je nieuwe leerlingen niet zoveel van het jouwe. Alleen heb jij een andere rol.

Die eerste lessen, waarin elke klas nog een modelklas lijkt te zijn, en jij een modeldocent. Goede voornemens van beide kanten: dit is een nieuw begin. Vanaf nu is alles anders.

En dat is ook zo, jaar na jaar weer. Zowel jij als docent als jij als brugklasser hoopt dat je het dit jaar leuk gaat hebben, het goed gaat doen. Je neemt elkaar bij de hand voor dit voor iedereen weer nieuwe avontuur.

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.
(Rutger Kopland – Jonge sla)

Zouden de brugklassers weten dat ook jij je elk jaar opnieuw weer voelt als jonge sla? In de hoop deze tot bloei te brengen zodat deze na dit jaar voldoende geworteld is om verder te gaan? Zolang je de overeenkomsten tussen jou als docent en jouw jonge sla niet vergeet, komt het wel goed. Echt.