De liefde in de ogen van een andere wereld

Ik zit nu achter mijn laptop.
Straks zit ik in het winkelcentrum.
Achter een tafel koffie te drinken.
Het kan de Albert Heijn of de eldrekamp zijn.
En als ik dan in de Albert Heijn zit achter een tafel.
Te bewonderen over de liefde van de vrouw.
Mij als figuur te bewonderen over mijzelf als single.
En ik nog steeds de eenzame figuur ben.
Alleen achter een tafel met een kop koffie.
En mij daarnaast ook bewonder over al het moois.
Dat voorbijkomt in mijn ooghoeken.
Wat ze dan in het leven de vrouw noemen.
En als ik dan de Albert Heijn uitloop van achteren.
Er is ook genoeg moois te zien als figuur zijnde.
En als ik dan in de eldrekamp zit koffie te drinken.
Is hetzelfde idee als in de Albert Heijn.
Er is genoeg te bewonderen tijdens een kop koffie.
Als ik naar buiten staar door de ramen heen.
Maar goed dan kijk ik mij zelf door een spiegel.
Ik kan mijn autisme niet in een bootje gooien.
En weg laten varen van mij als figuur zijnde.
Want wie gaat mij dan genezen van mijn autisme?.
Om dan op jouw af te stappen als echt mens zijnde.
Die dan recht in je ogen aankijkt en zegt.
Jij bent het sprookje waar ik al jaren over droomde.
Dus figuur kom mijn wereld in.