De gewonigheid van het leven

Ze had het allemaal goed voor elkaar. Haar sprookje kon niet meer stuk. Getrouwd met een lieve, betrouwbare man. Twee intelligente kinderen. Een woning met een grote tuin waar exotische planten woekerden.

Ook zakelijk ging alles haar voor de wind. Ze stond al jarenlang voor de klas en was sinds kort directeur van de basisschool. Totdat de verveling toesloeg.

Verveling, hoor ik dat goed? Ja, verveling. Ze verlangde naar spanning, passie, een bepaalde mate van onzekerheid. Al die stabiliteit en voorspelbaarheid nekte haar. Dus besloot ze salsalessen te nemen. Zonder bijgedachten, gewoon om eens iets nieuws te leren. Weer eens mentaal en fysiek te worden getriggerd door de dans van de liefde. Die technieken zouden zomaar nog eens van pas kunnen komen, niet waar?

Dus daar ging ze. Elke vrijdagavond om 20:00 uur stond ze trouw op de dansvloer. En de uitdaging waar ze zo op gehoopt had, kreeg ze. En die uitdaging zat hem niet alleen in het leren van een nieuwe dans. Nee, vooral het aangezicht van haar salsaleraar bleek een enorme uitdaging voor haar te zijn. Want wat een mooie bruine ogen, wat een stevig mannenlijf en wat een non-verbale communicatie ervoer zij met deze man.

Ze spraken beiden de fysieke taal van de liefde en dit kwam tot uiting tijdens de innige salsaoefeningen die ze samen uitvoerden. Ze raakten in de war. Ze had het gevoel weer te leven, maar dit strookte niet met haar stabiele gezinsleven. Haar gezinsleven was wat ze altijd voor ogen had en waar ze als meisje van had gedroomd. En nét nu ze alles goed voor elkaar leek te hebben, viel ze als een blok voor haar salsaleraar.

Trouw als ze was, besloot ze het bespreekbaar te maken met haar man. Net nu ze had verwacht dat haar man een appeltje zou gaan schillen met haar salsaleraar, staarde hij in zijn lege glas wijn en besloot haar ‘de ruimte te geven om zichzelf te ontdekken’. Woest als ze was, vertrok ze naar haar salsaleraar. Van jaloezie vanuit haar man was geen sprake. Gek genoeg stelde dit haar ontzettend teleur.

Ze hield haar vurige romance nog een tijdje in stand, verslaafd aan het gevoel weer ‘vrouw’ te zijn. Maar deze impuls was van korte duur. Ze kwam nog elke avond thuis in haar prachtige huis. Kinderen op bed, haar man zwijgend voor de tv. En ineens begon ze de stabiliteit en zekerheid meer te waarderen dan ooit. Wat had ze in hemelsnaam gedacht iets met haar salsaleraar te beginnen? Ze was op zoek geweest naar iets onwerkelijks. Om de gewonigheid van het leven even te ontvluchten.