“Schijt aan, mafkees”

Wegens een overname werd Leiden mijn nieuwe standplaats. Anderhalf jaar ben ik nu aan ’t forenzen. De dagelijkse reis is lang. Mijn lichtpuntje van de werkdag is de stiltecoupé in de intercity. Lekker de krant of een boek lezen, muziek luisteren (niet te hard uiteraard) of een sudoku oplossen. Er zijn af en toe mensen die niet beseffen dat ze in een stiltecoupé zitten… en ik heb menig passagier hiervan op de hoogte moeten stellen (soms zelfs in het Engels).
Maar onlangs ging dat ietsje anders. Afgelopen vrijdag 12 juli kwam er een jongeman tegenover mij zitten. Dat hij zijn rugzak op de stoel naast hem plofte, soit. Maar toen hij zijn smartphone tegen zijn oor zette, keek ik hem ’n tikkeltje streng aan en tikte ik op ’t stiltecoupé-logo op ’t raam. Hij keek mij recht in de ogen aan en zei koeltjes: “Schijt aan. Mafkees…”
Ik sperde mijn ogen open. Zei hij dat nou echt?! Vervolgens keek ik hem aan met één opgetrokken wenkbrauw. Hij wendde zijn blik af want de persoon die hij belde nam de telefoon op. Zachtjes deelde hij zijn vriend mee dat hij naar Rotterdam Centraal komt. Na ’n kort gesprek hangt hij op, kijkt met chagrijnige blik naar ’t schermpje van zijn smartphone en begint te tikken. (Had hij die vriend ook niet gewoon ’n WhatsAppje sturen trouwens?)
Ik probeerde me weer te concentreren op mijn sudoku maar dat lukte niet meer. (Later nog ’n keer geprobeerd; vergeet ’t maar.) Door ‘t lak aan de regels, de directheid en ’t woord mafkees was ik even van mijn à propos. Moest ik daar op reageren? Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd. Is deze jongeman altijd zo grof in de omgang, heeft hij ‘schijt aan’ autoriteit in ‘t algemeen? Of had hij gewoon ’n slechte dag en reageerde hij dat af op mij? Is er iets aan mij dat zijn reactie uitlokte? Mijn David Bowie T-shirt? Mijn Amnesty International hoody? Mijn huidskleur? Mijn strenge blik? Een combinatie van meerdere factoren? Ik zal ’t waarschijnlijk nooit weten.
Ik denk dat het woord ‘mafkees’ extra hard aankwam omdat mijn vader Kees heette (RIP). Het zal even duren voordat ik dit incident uit mijn hoofd kan zetten, vrees ik. Deze Leeuw likt zijn wonden. Maar ik troost me met ’t feit dat de meeste mensen zich gelukkig wèl conformeren aan de regels van de stiltecoupé… en als je dat niet kunt of wilt begrijpen, dan ben je zelf een mafkees.