Het wei-gevoel

De Achterhoek. Het mooiste stukje Nederland als je het mij vraagt. Oktober zal waarschijnlijk een heel antwoord geven. Een tijdje geleden had ik hem nog aan de telefoon, en hij vertelde dat zijn voorkeur eigenlijk uitging naar Salland in Overijssel. Maar door een samenloop van omstandigheden moest hij opeens verhuizen vanwege zijn beroepskeuze. Nadat hij zijn opleiding had afgerond tot timmerman, bleek dat hij zijn geboortegrond moest verlaten. Reden: plankenkoorts. Daarnaast hielp zijn voorliefde voor Caffè latte ook niet echt mee als aanstaande timmerman. Er moesten rigoureuze keuzes gemaakt worden. Erg spijtig voor iemand die zijn carrière net aan het maken was. En anders dan dat zijn voornaam doet geloven, zat hij dus nog lang niet in de herfst van zijn carrière.

Zijn keuze voor een nieuwe woonplaats viel direct op de Achterhoek. Lichtenvoorde om precies te zijn. Gelegen aan de Twente-route, maar iedere inwoner van de Achterhoek weet wel wat hiermee bedoeld wordt. Een provinciale weg die de Achterhoek en Twente verbindt, waar volgende week weer voor het eerst dit jaar een file staat. Dit kan natuurlijk maar één ding betekenen: Zwarte Cross.

Dit jaar blaast het festival alweer drie-en-twintig kaarsjes uit. Het grootste motorcross- en muziekfestival van Nederland laat volgend weekend haar gezicht weer zien, waar de regio zo kenmerkend aan is. De sfeer, niks-moet-alles-mag, het plezier en de saamhorigheid. Een heel weekend lang is de Achterhoek weer even het epicentrum van Nederland, met de vele artiesten en bezoekers die het festival jaarlijks trekt. Éen ding zal ik me altijd blijven herinneren aan de vorige editie: Vorig jaar zat ik namelijk nog in Londen rond deze tijd, en speciaal voor de Zwarte Cross vloog ik terug. Toevallig zat ik toen samen met Wibi Soerjadi in het vliegtuig. Twee keer raden waar hij zat? Juist, bij de vleugel.

Als geboren en getogen Achterhoeker kan ik beamen dat het weer een mooi feest gaat worden, en daarnaast liegen de weersvoorspellingen er niet om. Bij zonnig weer is het credo van de organisatie dat we moeten blijven smeren. Volgende week ben ik dus al druk in de weer, zodat ik -gewapend met een volle broodtrommel onder de arm- het festivalterrein kan betreden. Kortom, de bezoekers komen uit alle windstreken en daarom zal er ook dit jaar tussen de landerijen van Lichtenvoorde een ontzettend wei-gevoel heersen.