Het geluk dat achter de bergen ligt

Deze wereld vliegt voorbij.
Het vliegt en het rent. Zo hard als je kunt. Iedereen rent mee maar niemand lijkt te weten waar naartoe. Allen streven we naar perfectie, waardering, status.
Zoeken naar erkenning en herkenning. Gelijkenissen en verschil. Maar het verlangen naar de rust en eenvoud van het leven overwint van alles van dat.
Droevig en gelukkig word ik tegelijkertijd als ik naar de wereld kijk. Wat een pracht en wat een verderf.

Ik hoop mijn rust te vinden samen met mijn grote liefde. Waarschijnlijk verlang ik naar een avontuur waarin een andere mate van stress leeft. Een stress om de wereld maar niet om het werk. Een gezonde stress. Een vleugje haast doet leven, maar de onrust waar wij ons allemaal nu in bevinden is zodanig verbitterend dat het geluk van ontspannen zelfs de echte grote mensen niet meer lijken kennen. Wie zijn wij dan als voorbeeld?

Een aantal van ons kunnen het, doen het, geven zich over. Gaan het avontuur aan en laten die angst los.
De maatschappij heeft ons een onvoorwaardelijke druk gegeven die de meesten van ons niet meer kunnen overmeesteren. Hoe graag we ook willen, verlangen en streven.
Laat ons maar leven in illusie, laat ons maar vechten en hopen.
De uitslag is al bepaald.
Toch ga ik voor een andere score, noem het een cijfer, noem het een levensgeluk. Het geluk wat je er zelf uit hebt gehaald. Wetende dat we hier allemaal op zoek naar zijn, maar waarom is het dan zo lastig om ons los te koppelen van hetgeen wat ons vermoeid maakt.
Samen met mijn liefde ga ik wel op zoek en gaan we wel die berg over, om te kijken wat er op de top is.. maar ook vooral om te kijken wat er achter die berg is… er is zoveel meer. Dat avontuur gaan we samen aan.