Stil in mij, in juni.

We gaan stilletjes aan alweer richting eind juni en nog steeds is het stil in mij…net als in mei. Ik geef me er aan over in de wetenschap dat stilte soms juist goed is omdat het daar is, waar je je ware ik vindt. De wereld om me heen draait door en ik ga er in mee; doe mijn dagelijkse dingen, ga Salsa dansen, lunchen met vriendinnen, bezoek andere steden, maak lange wandelingen. Ik doe alles wat ik eerder ook deed maar het voelt niet hetzelfde want binnen in mij is het stil. Het is geen depressiviteit, nee, het is een gevoel wat mij totaal onbekend is. Het is eigenlijk nooit stil in mij, het is eerder rumoerig in mij en af en toe zelfs ronduit een drukte van jewelste in mij. Maar nu is het stil, ik kan een speld horen vallen terwijl mijn mond wel praat en lacht en vertelt…
Het lijkt of er een “pauze-knop” is ingedrukt en het wachten is nu om weer op “play” gezet te worden. Terwijl alles in de zichtbare wereld gewoon doorgaat zoals voorheen is dat op een ander level niet het geval, op een onzichtbaar niveau is er complete stilte en gebeurt er letterlijk NIETS, lijkt de tijd te zijn bevroren. Op een bepaalde manier intrigeert het me en lijk ik op dit moment te ervaren dat een mens echt niet enkel zijn lichaam is maar uit meer bestaat, noem het de ziel. En die ziel is het dus die nu even zo stil is, in afwachting van iets misschien? Gelukkig weet mijn stoffelijke ik inmiddels precies hoe door te gaan op de automatische piloot, hoe mee te draaien in de mallemolen van het leven. Hoe wonderlijk eigenlijk en niemand die zal merken dat het zo stil is in mij.

Ondanks dat dit mogelijk klinkt als een trieste periode, zie ik het zelf meer als een moment van bezinning of als een soort van retraite in mezelf waar om mij heen de wereld niets van mee krijgt. De stilte in mij is waarschijnlijk iets wat ik nu diep van binnen nodig heb om alles wat ik de laatste tijd zie, voel en beleef te plaatsen. Simpelweg aanschouwen zonder er concreet aan deel te nemen. Enerzijds ben ik niet dol op zo’n vreemde stilte en zeker niet als deze zo lang duurt maar anderzijds vind ik het boeiend om te zien wat dit met mij doet. En dus geef ik me over aan de stilte en kijk wat het me te vertellen heeft, wat het me brengt. Het was stil in mij, in mei en wat de nabije toekomst me zal brengen zal ik wel zien. Ik wacht het af en hoop, in stilte, dat de gezellige drukte weer snel terug zal keren in mij, in juni.