Plaasmoorde

‘Plaasmoorde’; wie het woord voor het eerst hoort, is nog nooit in Zuid-Afrika geweest, of heeft daar geen familie en/of kennissen wonen. De term wordt gebruikt om de steeds langer wordende reeks van ‘roof’overvallen op de blanke Afrikaners in Zuid-Afrika te duiden.

Deze overvallen gebeuren consequent door groepen gekleurde Afrikaners, en worden door de Zuid-Afrikaanse overheid halfslachtig of zelfs helemaal niet aangepakt. Ik heb hierboven bewust de term ‘roof’ tussen aanhalingstekens gezet. Het gaat meer om het vernielen, verkrachten en moorden, dan om de daadwerkelijke buit bij deze overvallen.

De blanke Afrikaners voelen zich ernstig bedreigd, en niet of nauwelijks gesteund door het westen. Toen ik samen met mijn vrouw in Zuid-Afrika was, proefden we de sfeer van angst, onmacht, onbegrip, frustratie, maar vooral wanhoop. De wens om eventueel de familiebezittingen te verkopen en te verhuizen naar bijvoorbeeld Nieuw-Zeeland of Canada is een bijna onmogelijke. De Zuid-Afrikaanse Rand is enorm gedevalueerd, en vastgoed in de categorie landbouw is zo goed als onverkoopbaar.

Overigens durf ik de stelling wel aan, dat als de huidskleur en raciale achtergrond exact omgekeerd was geweest, Leiden in last was. En Den Haag erbij.

Hoe kan het we tijdens de Boerenoorlogen rond 1900 de overgrootvaders van de huidige blanke Afrikaners zo enthousiast steunden, en we nu de situatie om politiek correcte overwegingen maar door de vingers zien? Ik begrijp dat dit wellicht in het postkoloniale tijdperk gevoelig kan liggen, maar als er ergens ter wereld een raciale minderheid wordt onderdrukt, staat Europa op haar achterste benen, maar nu dit bij de Blanke Afrikaners gebeurt, negeren we het maar?

Het is misschien ondiplomatiek om de vergelijking te maken, maar als we naar Jemen kijken, zien we diezelfde reactie. Als het uitkomt reageren we, maar als het geopolitiek ingewikkeld ligt, laten we het maar gebeuren?

Laten we als Nederland en Europa het lef hebben om de Blanke Afrikaners te steunen. Nu gebeurt dat alleen nog maar sporadisch door de rechterflank van de politiek. Dit moet toch breder draagvlak kunnen krijgen. Dat heeft niets te maken met ‘Blanke’ solidariteit, wel met de menselijke maat.

Al sal reg kom? Ik hoop het.