Pensioenakkoord – papieren tijgers

‘Onderhandel nooit onder (tijds)druk.’ Dat is een van de eerste regels die je als inkoper-onderhandelaar leert.
De regering heeft een principeakkoord met de sociale partners gesloten. Het akkoord wordt aan de FNV-leden voorgelegd. Wordt het afgewezen, dan worden de pensioenen vanaf juli al gekort.
Dat je nooit moet toegeven aan chantage weet toch ieder weldenkend mens.

FNV, toon je dan ook een goed onderhandelaar en geen ridder zonder paard in je strijd met papieren Haagse tijgers, want daar help je de mensen niet mee die net naast de VUT-pot hebben gepiest en nu wederom tot de net-nietgeneratie gaan behoren doordat ze een jaartje tekort gaan komen om van de marginaal afgesnoepte verhoging van de pensioenleeftijd te profiteren.
Leden stem tegen!

We zijn voorbij de VUT-grens gemigreerd om ‘van Drees te gaan trekken’. Discriminerend genoeg omdat de generatie voor ons wel van de VUT gebruik kon maken. Dat is het solidariteitsprincipe. En daar hebben we aan meebetaald. En nu krijgen wij grijsaards de schuld van geldschaarste en de rekening gepresenteerd die we allang hebben betaald.
Het leven generaliseert en discrimineert al genoeg door je op een ziektelijstje te plaatsen met een kans van een op drie dat je die ziekte krijgt.

Dertig jaar of langer gewerkt, ontelbare brede elastiekjes die de dekseltjes van de broodtrommeltjes op hun plaats hielden zijn geknapt, totdat die trommeltjes vervangen moesten worden doordat ze in de tas – naast de appel en de ochtendkrant – door de snelbinders waren gekraakt.
Talloze knijpers die broekspijpen op de fiets beschermden tegen de ketting. Bij hevige regen met de tram, die je van kleur hebt zien veranderen: blauw, grijs, geel en ten slotte allerlei kleuren. Stapeltje van links naar rechts; het werk was altijd af.

In die dertig jaar heel wat meegemaakt. De privatisering, de tweejaarlijkse reorganisaties en de talrijke fusies. Drie keer naar je eigen functie gesolliciteerd. Dat stress slecht is voor je gezondheid lees je al niet meer, maar je bent vast al een paar plaatsen op de lijstjes gestegen.
Om vijf uur op om in de file te staan of om vertraging met de trein te hebben. Want de globalisering met een hoofdkantoor ergens ver weg heeft een slot op je fiets gegooid.

‘Drees’ is ver weg. Het is te hopen dat je niet zó snel op een bepaald ziektelijstje stijgt zodat je niet eens meer weet dat je ooit hebt gewerkt.