Onverzoenbaar

Maandagavond, negen uur. Ik zit met mijn date in een bioscoopzaal. Op mijn schoot liggen een flesje water en een grote bak popcorn die ik samen met hem deel. Onder mijn jas zit een bakje dadels verstopt dat ik naar binnen heb gesmokkeld. Mijn date is al begonnen aan de bak popcorn, ikzelf wacht nog even. Over ongeveer een halfuur mag ik pas eten en drinken van mezelf. Vandaag gaat rond half tien de zon onder in Nederland en vanaf dat moment mogen moslims hier aan de iftar beginnen. De iftar is een maaltijd die gezamenlijk gedeeld wordt tijdens de ramadan, direct na zonsondergang. Het water en de dadels dienen vaak als begin hiervan.

Ik ben geen moslim maar heb besloten ook een dag of twee mee te vasten. Niet uit religieuze overwegingen, maar uit een soort solidariteit. Uit solidariteit naar vrienden, mijn schoonbroer en alle moslims waar ook ter wereld. Zeker ook naar die moslims die het gevoel hebben te moeten kiezen tussen hun religie en hun geaardheid. Een kleine vijf jaar geleden ben ik uit de kast gekomen als homo en sindsdien is mijn gevoel van verbondenheid met moslims in Nederland eigenlijk alleen maar sterker geworden.

Ondanks dat een groep politici en een deel van de media de LHBTI-gemeenschap en de moslimgemeenschap graag lijnrecht tegenover elkaar zet als twee groepen die onverzoenbaar zouden zijn. Dit is het beeld dat je wordt ingeprent. Toen ik een tijd terug werd uitgenodigd voor een bruiloft in de moskee wist ik dan ook niet of ik eigenlijk wel welkom was. Uiteindelijk heb ik dit maar, heel direct, aan de bruid gevraagd. Die moest er hartelijk om lachen en uiteindelijk ben ik, zoals ieder ander, heel gastvrij ontvangen.

Als voorlichter namens het COC (ik geef gastlessen in het voortgezet onderwijs over seksuele- en genderdiversiteit) zie ik ook juist regelmatig steun en begrip voor de LHBTI-gemeenschap vanuit moslima’s. Toegegeven, er zijn aan beide zijden mensen die negatief over de ander denken, maar het zou mooi zijn als deze twee minderheidsgroepen zich niet meer tegenover elkaar laat zetten. Het zou mooi zijn als zij naast elkaar gaan staan, open staan voor elkaar en elkaar vinden in het gemeenschappelijke. Zoals bijvoorbeeld ook mijn Marokkaanse schoonbroer doet, die deze zomer samen met mijn zusje en mij meegaat naar de Pride Amsterdam.