Met je tijd mee

Met je tijd mee

Wij bejaarden worden in de (sociale) media vaak ‘rare gekkies’ genoemd, omdat we niet de hele dag bezig zijn met digitale apparaten.
“Je gaat niet met je tijd mee”, zeggen ze dan.
Maar als ik tijdens het reizen met het openbaar vervoer om me heen kijk, zie ik:
– Mensen in strakke spijkerbroeken waarvan de broekzakken uitpuilen vanwege de digitale apparaten die ze vrijwillig met zich meeslepen en waar ze veel geld voor hebben betaald.
– Mensen met snoertjes uit hun oren die met luide stem tegen hun mobiele telefoon aan het praten zijn.
– Mensen met witte pijpjes uit hun oren die voor zich uit staren en ongecoördineerde lipbewegingen maken.
– Mensen in de metro die met zijn allen naar hun mobiele telefoon zitten te kijken en totaal afgesloten zijn van hun omgeving.
– Mensen aan wie je op straat de weg wilt vragen, maar die je, vanwege de snoertjes uit hun oren, niet kunt aanspreken.
– Mensen die foto’s van zichzelf maken, in hun nakie, met gekke maskers gefotoshopt of met een close-up van hun geslachtsdelen en dat op internet met de hele wereld ‘delen’.
– Mensen die buitenshuis internetbankieren omdat de banken dat zo graag willen.
In een rijdende tram of erger nog: in een wiebelende bus.
Op een mobiele telefoon met een piepklein toetsenbordje en een piepklein beeldschermpje met een draadloze internetverbinding die regelmatig wegvalt.
Of “gezellig” op een terrasje in de zon.
Met het gevaar dat, als je langs een winkel loopt, die winkel met reclameboodschappen zomaar op jouw telefoon in kan breken, zelfs als hij uitstaat.
Is dat wat ze bedoelen met “met je tijd meegaan”?

Maar ik heb goede hoop.
Want zodra de mensen in de gaten krijgen hoe raar het er allemaal uitziet, zullen ze heus wel tot inkeer komen.
De gettoblaster is tenslotte ook uit het straatbeeld verdwenen.
En dan zal blijken dat die ‘rare gekkies’ hun tijd juist ver vooruit waren.

Toon Broekhuisen (78 jaar)
Pijnacker