Lieve Veteraan

Lieve Veteraan,

Ik zal nooit weten welke offers jij hebt gebracht in zowel oorlog als vrede, welke opdrachten je moest uitvoeren en op welke manier. Ik zal nooit de achtergebleven pijn en de hoeveelheid littekens, fysiek en mentaal, kunnen begrijpen. Een voorstelling maken zou ik kunnen proberen, maar begrijpen, ervaren en weten nooit.

Het enige wat ik kan doen is je zien. Ik zie je ogen waar je een verschrikkelijke wereld door hebt gezien, Ik zie je handen die letterlijk voor het leven hebben gevochten en ik zie je silhouet die trots het uniform voor je land heeft gedragen. Ik zie het menselijke door het onmenselijke wat jij hebt ervaren. Ik weet dat vrijheid niet van generatie op generatie wordt doorgegeven en dat de lieve vrede niet standaard in ons bloed zit.

Ik sta niet met je op en zeg je geen welterusten. Maar ik heb mijn ogen en oren niet afgeschermd voor jou bestaan en ik ben je ook niet vergeten. Ik weet simpelweg niet beter dan dat ik dankzij jou in vrijheid leef.

Het leven in vrijheid zie ik te weinig als een resultaat, een verdienste of een overwinning. Als dingen niet meer als bijzonder worden gezien, is alles doodgewoon. Jij hebt met je maten gestreden voor wat wij waard zijn. Wanneer de nood het hoogste was, stak jij als eerste je hand op en stond jij op voor ons land.

Je hebt jezelf ongetwijfeld verbaasd met wat je hebt gedaan, wat je hebt gezien en welke offers je bracht. Als ik je zou vragen wanneer je voor het laatst op uitzending bent geweest, zal je misschien zeggen: ‘Afgelopen nacht, toen was ik er weer’.

Veel verhalen zijn niet verteld. Verzwegen omdat jouw hoofd de zinnen niet kan maken om woorden te geven aan wat je daar hebt meegemaakt. Verzwegen omdat onze oren het niet aankunnen en onze verbeelding niet zo ver rijkt. Jouw leven is voor altijd getekend door mij een toekomst te bieden.

Het was jouw plicht om volken en landen te beschermen, vrede als een wazige stip op de horizon te blijven zien en niet op te geven. Ik weet niet hoe het was, ik weet niet hoe het is en ik weet niet hoe het gaat zijn als je de titel ‘Veteraan’ draagt. Wat ik wel weet is dat ik jou voor altijd dankbaar moet zijn dat je hebt gestreden, gaat strijden of aan het strijden bent voor het hoogst haalbare waardoor ik op geen enkele manier angst ervaar door een oorlogssituatie.

Ik kan alleen maar hopen dat jij zoveel geluk mag ontvangen dat het alle wonden heelt en littekens vervaagt.