De wind

Overlast. Schade. Spoor van vernieling. Stilte voor of na.
Het heeft gestormd in ons land. Het stormde langs alle daken, tuinen en deuren.
Het stormde langs ramen, rivieren en over onze pleinen. Vaak associeren we storm met chaos.
Storm veroorzaakt overlast, storm maakt dingen stuk. Soms noemt men een storm ook wel een depressie. Het woord storm is daarom toepasbaar op de weersomstandigheden maar net zo goed op onze persoonlijke situaties. Het kan stormen in je hoofd, misschien nog wel harder dan in de lucht. En ook dat soort stormen veroorzaken ook chaos, overlast en soms zelfs een depressie. Dat soort stormen zorgen ervoor dat je niet meer fluitend in je zomerjas op je fiets stapt. Dat soort stormen zorgen ervoor dat je niet onbezorgd geniet op een bankje in het park. Dat soort stormen zorgen ervoor dat alledaagse rust gaat sluimeren, wervelen tot een wind ontstaat die je gedachten meeneemt.

Misschien helpt het als we het ons vanaf nu anders voor kunnen stellen. Ga maar uit van deze gedachte: een storm is feitelijk niets anders dan een zeer harde wind. Wind zorgt ervoor dat alles in beweging komt. Buiten, maar ook van binnen. Wolken en gedachten razen door de wind voorbij.
Ik bekijk ze vanaf mijn plek op de bank. Door de aanslag op de ruiten, veroorzaakt door de regen, kan ik ze niet meer goed zien. Zien of ze zo snel gaan als ik denk. Of ze plaats bieden aan meer hagel of donder en bliksem misschien. Ik kan niet zien of ze breken of stuk gaan terwijl ze door de koele, niet al te zomerachtige, lucht heen razen. Soms kan ik helemaal niet zien of ze er zijn om onheil te brengen of slechts om ruimte te maken voor de zon. Of ze slechts wat blaadjes van de bomen zullen blazen of zullen zorgen voor een complete verwoesting. In de storm mag de wind nou eenmaal alles bepalen. Laat de wind eens jouw storm bepalen. In ieder geval vandaag.