Toch terug naar jou

Jouw hand glijdt uit de mijne als strandzand dat door je vingers sijpelt. Het tempo ervan is veel te hoog. Alles lijkt ongrijpbaar. Alles lijkt te vervliegen. Alles ontglipt mij en onze vingertoppen raken elkaar nog vluchtig. Als een afscheidskus bij lang getrouwden. Snel, gehaast en dat moet ook wel. Spoor 2, 7.47 uur. Ik moet haasten.

Secondes later val ik neer. Ik plof neer. Zak in elkaar. Op een stoel. In treinstel 2147. Ik snap niet dat ik daar nog oog voor heb. Voor dat soort belachelijke details. De draaikolk binnenin mij maakt me onbestuurbaar en de meest grillige gedachten spoken door mijn hoofd. Het lineaire van deze treinreis, de trein geleid door de rails, maakt dat ik mijn gedachten nog enigszins kan focussen. Weet te richten op, op wat, ik weet nog niet precies wat. Al dat gericht, gedraai en gedetail. Ik word misselijk van mezelf.

Verachting. Verwarring. Vrees. Ik zit goddomme nog te allitereren ook. Maar het past blijkbaar bij mijn stemming nu. Mijn verwarring nu. Mijn onthechting met de afstand die groter wordt. Scheiding brengt. Tijdelijk. Natuurlijk. Natuurlijk tijdelijk. Mag ik even met mezelf? Op een rijtje zetten en zo? Twijfels onderzoeken en eerlijk zijn. Kijken en. Goddomme. Met alleen maar mezelf en ik twijfel weer of ik dat wil. Of ik dat kan. Leiding nemen. Laten leiden. Laten lijden en laten gaan. Lamlul. Lamzak.

Mijn beeld is troebel en dat komt niet door de regen die schuine lijnen tekent op het raam. Iets met opwellen. Iets met tranen en ik grijp naar een krant. Kun je je eigen leven leiden of is alles voorbestemd? Bestaat toeval wel? Ik weet het niet, ik weet het niet, ik weet niets meer zoeken zoeken antwoorden als ik daar maar in mijn eentje uitkom daar in het buitenland even alleen een week of twee niet langer niet langer nee echt niet langer ik wil ook bij jou zijn.

En dan ineens slaat de voorbestemming toe. Slaat me in mijn gezicht. Brengt mij bij mijn positieven want mijn oog valt op een advertentie in Metro. Beetje zweverig. Iets met horoscoop en de exacte inhoud weet ik niet meer. Boeit me ook niet maar de titel van de advertentie wel. “Wat staat er voor u in de sterren? Neem het geluk in eigen hand”. Ik besluit het eerstkomende station uit te stappen en terug te gaan naar jou.