Te koop

Drie maanden. Zo lang staat er nu een bord ‘Te koop’ in mijn voortuin. Wij hebben een mooie woning in Zwolle kunnen kopen en in de zomervakantie gaan wij verhuizen. Tot nu toe loopt alles gesmeerd, behalve één ding. Dat bord staat nog steeds in de voortuin.

En zolang dat bord in de voortuin staat, bevind ook ik mij nog steeds in het hokje ‘Te koop’. Want in bijna elk gesprek dat ik heb, wordt er gevraagd naar de vorderingen met de verkoop. Soms uit interesse, soms uit medeleven en soms vermoed ik uit pure concurrentieoverwegingen.

Waar voorheen alleen het weer een onderwerp was wat in elk gesprek zo maar ter sprake kon worden gebracht, heb ik er nu een onderwerp bij gekregen: de verkoop van mijn huis. Hoeveel bezichtigingen ik al heb gehad, of er al biedingen zijn gedaan, of ik mijn prijs al wil laten zakken en of ik mij zorgen maak.

Eerlijk gezegd moet ik nog steeds een beetje wennen aan al die aandacht voor mijn huis. En zeker in het begin was ik mij niet bewust dat ik in het hokje ‘Te koop’ zit. Als mensen mij alleen maar vroegen ‘En?’ had ik niet meteen door dat dit over mijn huis ging. Inmiddels weet ik wel beter en kan ik meteen volstaan met een ‘Nog niet’.

Maar er is goed nieuws! Wij hebben een koper gevonden en verwachten binnen enkele weken het hokje ‘Te koop’ te kunnen verlaten. Ik kan bijna niet wachten om te verhuizen naar het hokje ‘Verkocht’ of ‘Verhuisd’.